4 βιβλία του Στέφανου Δανδόλου για το καλοκαίρι κι όχι μόνο!

Εάν με ξέρεις, αν έχουμε συζητήσει έστω μία φορά, θα ξέρεις την αγάπη μου για το διάβασμα. Εάν πάλι δεν με γνωρίζεις προσωπικά, γεια σου, είμαι η Χρύσα κι αγαπώ τα βιβλία κάθε λογής. Κι επειδή αγαπώ και το γράψιμο, σήμερα θα σου γράψω για τέσσερα αγαπημένα μου βιβλία από έναν από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς, τον Στέφανο Δάνδολο. Ο Στέφανος Δάνδολος για εμένα είναι εγγύηση. Δίνει πνοή και χαρακτήρα σε ιστορικά μυθιστορήματα, με την μαεστρία του όμως τα κάνει ευκολοδιάβαστα, ακόμη κι αν τα ιστορικά δεν είναι η αδυναμία σου. Παρακάτω σου συνοψίζω, λοιπόν, τα 4 αγαπημένα μου μυθιστορήματα και εύχομαι να τα χαρείς όσο κι εγώ. Είμαι σίγουρη ότι θα βρουν μια θέση στη λίστα με τα αγαπημένα σου!

Ιστορία χωρίς όνομα

Έχουμε συζητήσει για βιβλία και δεν σου έχω προτείνει το συγκεκριμένο; Αποκλείεται, βάζω το χέρι μου στη φωτιά! Η πρώτη μου επαφή με τη γραφή του Στέφανου Δανδόλου, έγινε με το Ιστορία χωρίς όνομα. Με συνεπήρε, με συγκλόνισε, με συγκίνησε.

Από την Αθήνα του 1941, λίγο πριν εισβάλουν οι Γερμανοί, η Πηνελόπη Δέλτα κάνει μία τελευταία αναδρομή στην τελευταία της συνάντηση με τον πραγματικό, μεγάλο της έρωτα, τον Ίωνα Δραγούμη, το 1907 στο σανατόριο της Αυστρίας, στο οποίο νοσηλευόταν. Η παραστατική γραφή μας μεταφέρει στο σκηνικό της εποχής και στην ψυχή των πρωταγωνιστών. Ένας ατελέσφορος έρωτας που πάντα θα συγκινεί και θα συγκλονίζει είναι ικανός να σημαδέψει τη ζωή της μεγάλης μας συγγραφέα μέχρι το τέλος, μέχρι να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή ή στον θάνατο.

Όταν θα δεις τη θάλασσα

Με εξέπληξε θετικά. Δε θα σου πω ψέματα, για κάποιον λόγο δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, ίσως επειδή δεν είναι από τα ιστορικά που είχα συνηθίσει να μου αρέσουν. Κι όμως με κράτησε κι ας είναι ένα βιβλίο των 600 σελίδων. Η γραφή του Δανδόλου έχει κάτι μαγικό. Κάνεις για όλα τα βιβλία του ένα σκηνικό, στο οποίο βουτάς και χάνεσαι. Από το συγκεκριμένο βιβλίο πολλές φορές έρχονται εικόνες στο μυαλό μου, εικόνες που έχω πλάσει μόνη μου, λες και τις έχω δει σε κάποιο έργο. Εικόνες της Μαργαρίτας μέσα στα φορέματα της εποχής του 1886, εικόνες από την Πελοπόννησο σε μια Ελλάδα που βράζει και δύο άντρες δυναμικοί και επιτυχημένοι που τη διεκδικούν. Ο ένας την έχει κερδίσει με μια βέρα ο άλλος με την καρδιά. Ανήκει αδιαμφισβήτητα στα βιβλία που θέλω να ξαναδιαβάσω.

Φλόγα και Άνεμος

Αχ το Φλόγα και Άνεμος! Σου θυμίζει κάτι ο τίτλος; Μπορεί! Έγινε πέρσι σειρά από την ΕΡΤ, εξίσου καλή όπως και το βιβλίο. Ένα ακόμη εκπληκτικό βιβλίο από τον Στέφανο Δάνδολο με ιστορικά στοιχεία που διαδραματίζονται χρονικά κυρίως μεταξύ 1920 και 1968. Μα αν η ιστορία της Πηνελόπης Δέλτα σάρωσε (και μας σάρωσε), τί θα γίνει με την ιστορία της Κυβέλης, της εμβληματικής φυσιογνωμίας του θεάτρου; Ένας έρωτας θυελλώδης και μια αγάπη καρμική. Ο Γεώργιος Παπανδρέου θα στιγματίσει όχι μόνο την καρδιά της Ελλάδας, μα και την καρδιά της Κυβέλης. Αυτή η Φλόγα κι αυτός ο Άνεμος σε μια εποχή δύσκολη με δικτατορία και πολέμους, ανταλλάσσουν επιστολές, που σκιαγραφούν την ταραχώδη σχέση τους. Στο επίκεντρο της ιστορίας όχι μόνο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι μα και όλα τα ιστορικά και κοινωνικά φαινόμενα της εποχής, μέσα από παράλληλες ιστορίες, που θα σε συγκλονίσουν.

Η Δίκη που άλλαξε τον κόσμο

Μία ευχάριστη έκπληξη αυτό το μυθιστόρημα, που το κρατούσα για τις πασχαλινές μου διακοπές και το καταχάρηκα. Το βιβλίο δεν είναι θρησκευτικό, αναφέρεται όμως στη Δίκη που άλλαξε τον κόσμο, τη δίκη του Θεανθρώπου στο Πραιτώριο της Ιερουσαλήμ. Ήξερες ότι η Αγία Πρόκλα ή Αγία Κλαυδία ήταν η γυναίκα του Πόντιου Πιλάτου, του ανθρώπου που δίκασε τον Χριστό; Ποια ήταν και πως έφτασε να ανακυρηχθεί Αγία; Τί προηγήθηκε της Δίκης και ποιες ήταν οι τελευταίες ώρες του Χριστού; Η ζωή της Κλαυδίας και του Πιλάτου στη σκιά μιας μαύρης μοίρας ξετυλίγεται σε αυτό το υποβλητικό μυθιστόρημα, έχοντας ως φόντο το τίμημα όσων υπηρετούν την εξουσία και τη δύναμη μιας Ρωμιάς να σηκώσει το ανάστημά της και να βγει στο Φως.

Έχεις διαβάσει κάποιο από αυτά κι αν ναι, πώς σου φάνηκε; Θα χαρώ να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μας.

Τέλος, αν μια ιστορία μου έρχεται εδώ και καιρό στο μυαλό που φωνάζει την πένα του Δανδόλου, δεν είναι άλλη από τη ζωή και τους έρωτες του Ωνάση!

Τί να γράφει τώρα άραγε; Αναμένουμε!

Με επιμονή, ελπίδα και αγάπη

Χρύσα