Παιδιά και επιλεκτική σίτιση + 3 tips για να τη καταπολεμήσουμε!!!

Μετά από μια συζήτηση που είχαμε με τα κορίτσια του @storytales.gr καταλάβαμε ότι η κάθε μια από εμάς έχει μια παρόμοια εμπειρία με κάποιο παιδί που επίμονα και συστηματικά αρνείται να φάει είτε κάποιο συγκεκριμένο φαγητό είτε μια κατηγορία τροφίμων.. και είναι τόσο δύσκολο και πολλές φορές οδυνηρό να το μεταπείσεις για να φάει οτιδήποτε θέλεις.. αλλά αν το καλοσκεφτείς.. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ;
• Τρώμε εμείς οι ενήλικες όλα τα φαγητά;
• Μας αρέσουν σε όλους οι ίδιες γεύσεις;
• Εμείς οι ίδιοι τελικά δεν επιλέγουμε τι θα φάμε σήμερα ανάλογα με τη διάθεση μας;
Ένα παιδί (ιδιαίτερα μέχρι τα 3-4 χρόνια) δεν έχει καμία επιλογή στο τι θα φάει, πότε θα το φάει και εν τέλει αν θα το φάει. Έχουμε τόσο πολύ άγχος εμείς οι φροντιστές του για να μην μείνει νηστικό και έτσι σχεδόν φτάνουμε στο σημείο να παραμελούμε άλλες βασικές του ανάγκες.. όπως η επικοινωνία μας μαζί του. Ένα παιδί ακόμη και αν δεν έχει κατακτήσει το λόγο..μας δείχνει με τον τρόπο του, το τι προτιμάει να τρώει και τι δεν του αρέσει.. Μην ξεχνάτε πως ένα παιδί είναι ένας μικρός ενήλικας που δικαιούται να αποφασίσει τι, πόσο και πότε θέλει να φάει. Έτσι, αν απεγκλωβιστούμε από τη σκέψη του ότι το παιδί μας θα μείνει νηστικό, αφήνουμε αυτομάτως το χώρο σε εκείνο να μας εκφράσει τις ανάγκες του. Πολλές φορές μπορεί να τις παρακούσουμε και να μην τις ικανοποιήσουμε, άλλες φορές μπορεί να τρέξουμε για να τις διεκπεραιώσουμε πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τις ακούσουμε και θα τις ξέρουμε! Αφού γνωρίζουμε λοιπόν τις ανάγκες του παιδιού μας, καθημερινά μπορούμε να του δίνουμε να δοκιμάζει νέες τροφές. Όταν λέμε όμως τροφές, δεν εννοούμε απλώς τροφές αλλά και υφές, γεύσεις, μυρωδιές ακόμη και χρώματα. Τα παιδιά βλέπουν τα πάντα σαν παιχνίδι… γι’ αυτόν τον λόγο αν κάνουμε κι εμείς το φαγητό τους πιο παιχνιδιάρικο, τότε τα παιδιά θα ενθαρρυνθούν και η φαντασία τους θα αναπτυχθεί!
Μικρά tips για ένα πιο δημιουργικό φαγητό είναι τα εξής:
• Όμορφα πιάτα με παιχνιδιάρικες φάτσες ζώων, ηρώων και οτιδήποτε άλλο σας έρθει στο μυαλό αρκεί να περιτριγυρίζεται από μια ωραία φανταστική ιστορία (φυσικά χωρίς μπαμπούλες και τέρατα).
• Challenges με παιχνιδιάρικο χαρακτήρα (φυσικά όχι διαγωνισμούς του τύπου ποιος θα φάει όλο του το φαγητό πιο γρήγορα κλπ.) π.χ. έχοντας διαβάσει ένα παραμύθι το προηγούμενο βράδυ επαναφέρετε τον ήρωα στο τραπέζι και κάθε φορά που τρώει μια μπουκιά το παιδί λέτε με περίσσιο ενθουσιασμό: μα καλά δεν το πιστεύω…μήπως ήρθε ο ήρωας και το έφαγε και δεν τον είδα;
• Κλασσικό και αγαπημένο παιχνίδι κου-κου-τζά με το κλείσιμο των ματιών με τα χέρια και το άνοιγμα όταν το παιδί έχει φάει πια τη μπουκιά του (πιάνει σχεδόν σε όλα τα παιδιά και μεταξύ μας είναι και για εμάς τους ίδιους πολύ διασκεδαστικό). Προσοχή: φυσικά δεν κλείνουμε εντελώς τα μάτια μας αλλά προσποιούμαστε για την αποφυγή ατυχημάτων
Υ.Γ. Παρακαλώ όσο εξαντλημένοι, κουρασμένοι και εξουθενωμένοι να είστε μην αφήνετε τα παιδιά (τουλάχιστον συχνά, γιατί κατανοώ πως θα υπάρχουν και αυτές οι στιγμές) να τρώνε αποβλακωμένα και παθητικά μπροστά από μια οθόνη. Εκτός του ότι δεν ξέρουν τι τρώνε, δεν καλλιεργούν τη συγκέντρωση τους στη τροφή, δεν εκτιμούν το φαγητό και δεν απολαμβάνουν την εμπειρία ενός οικογενειακού τραπεζιού.. αποκτούν την «κακή» συνήθεια να τρώνε μόνο μπροστά από οθόνες, γι’ αυτό δώστε τους την ευκαιρία η ώρα του φαγητού να γίνει μια όμορφη οικογενειακή ανάμνηση.

Με τα μάτια ενός μικρού παιδιού,
Δήμητρα