«Αλήθεια, θυμάσαι τι ζητούσες από τον Άγιο Βασίλη;»
Ετοίμασε τις αποσκευές σου για μια αναδρομή στο παρελθόν. Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. Τότε που όντας παιδί, τόσο στην ψυχή όσο και στην ηλικία, σε προσδιόριζε μόνο το επίθετο «ανέμελος». Τότε που κάθε χρόνο την ίδια εποχή, τα πάντα μπορεί να άλλαζαν, ωστόσο το αίσθημα αγωνίας παρέμενε αναλλοίωτο.
Ναι, καλά το κατάλαβες. Προσπαθώ να σου αφυπνίσω όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις και τις ανεπανάληπτες στιγμές που στιγμάτισαν τα παιδικά σου χρόνια και σε ακολουθούν ακόμη και τώρα. Επίτρεψέ μου να σταθώ σε μια συγκεκριμένη ανάμνηση. Σε εκείνο το κομμάτι χαρτί όπου αποτύπωνες τον παιδικό σου πόθο, την ανησυχία και την ξεγνοιασιά και ανέμενες με περίσσεια λαχτάρα την απάντηση από το αγαπημένο πρόσωπο των ημερών. Θυμάσαι, άραγε τα αιτήματά σου προς τον Άγιο Βασίλη στο γράμμα που του έστελνες κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά;
Αν με ρωτάς, θυμάμαι σαν χθες το «τελετουργικό» που ακολουθούσα, ώστε τα πάντα να βρίσκονται στην εντέλεια όσον αφορά τη σύνταξη του ιερού γράμματος. Η εύρεση του δώρου ήταν το μόνο εύκολο. Κάθε χρόνο και κάτι διαφορετικό. Ο κανόνας ήταν ότι ποτέ δεν θα ζητήσω το ίδιο, μόνο στην περίπτωση που ο Άγιος Βασίλης για τους δικούς του λόγους δεν θα ήταν σε θέση να ικανοποιήσει την επιθυμία μου. Τα αιτήματά μου κυμαίνονταν από την απόκτηση κοχυλιών οποιουδήποτε μεγέθους και σχήματος μέχρι και rollers ˙ κούκλες, επιτραπέζια, Nintendo και ποδήλατα.
Τη στιγμή που η σκέψη μου σταματούσε να τρέχει με ταχύτητες 200 km/h, αναφορικά με το τι θα ζητήσω την εκάστη χρονιά, ξεκινούσα την οργάνωση και την παρουσίαση του γράμματος. Το αθώο μου μυαλό δε μπορούσε να διανοηθεί στο να παρουσιάσει τούτο το γράμμα με άτσαλο τρόπο. Έπρεπε να αναλογιστώ το χρώμα του φακέλου που θα χρησιμοποιήσω, το χρώμα του στυλό, τα αυτοκόλλητα που θα κολλήσω, καθώς και την ορθή σύνταξη. Όλα στην εντέλεια, έτσι ώστε να αυξήσω τις πιθανότητες να πραγματοποιηθεί το αίτημά μου.
Συνήθως, ο Άγιος εκπλήρωνε την πλειοψηφία τωνπαιδικών μου απαιτήσεων και ζωγράφιζε με επιτυχία το χαμόγελο στα χείλη μου. Οι ευχές μου είχαν ένα αντίκρισμα. Κάποιος με άκουγε και επικοινωνούσε με επιτυχία απευθείας με την παιδική μου ψυχή και τις ανάγκες της.
Προσπάθησε να ανασύρεις αυτή τη γλυκιά ανάμνηση από τα άδυτα του μυαλού σου και αφέσου στη μαγεία του χριστουγεννιάτικου κλίματος. Αλήθεια, εσύ θυμάσαι τι ζητούσες από τον Άγιο Βασίλη;
Υ.Γ. Όσο μεγαλώνω, αντιλαμβάνομαι ότι τα υλικά αγαθά που διακαώς επιθυμούσα να αποκτήσω, σαφώς είχαν τη δική τους αξία τότε, ωστόσο η αξία αυτή φθείρεται στο πέρασμα των χρόνων. Η παιδική ψυχή μπορεί να παραμένει απαράλλαχτη, αλλά όχι απομακρυσμένη από τις συνθήκες που κουβαλά η κάθε εποχή μαζί της. Ευχή μου για φέτος μόνο υγεία, το πιο δεδομένο, μη δεδομένο αγαθό!
Αιώνια ονειροπόλα,
Δήμητρα
