Διαφυλετική Εκπαίδευση Μέρος 2

Όπως προαναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο για τη διαφυλετική εκπαίδευση, δηλαδή το μοντέλο της ανατροφής και εκπαίδευσης ουδετέρου φύλου, ήρθε η ώρα να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας χωρίς να νομίζουμε ότι μας ανήκουν και χωρίς να μεταλαμπαδεύουμε στα ίδια ιδέες, σκέψεις, απόψεις και απωθημένα που είναι δικά μας.

Αδιαμφισβήτητα αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη, γιατί ακόμη και εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να αποβάλουμε ότι μας έχουν περάσει οι δικοί μας γονείς υποσυνείδητα. Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να λέει πω πω κοίτα αυτή..καλά χωρίς ρούχα βγήκε..γονείς δεν έχει; Εεεε αυτό πρέπει να το αποβάλουμε!

Πάμε μαζί να μάθουμε το πώς;

Γνωρίζουμε πως από τη στιγμή που οι γονείς ανακοινώσουν το φύλο του μωρού αρχίζει η διαδικασία του δωματίου και των ρούχων. Σε αυτή τη διαδικασία οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί, καθώς το μπλε δεν σημαίνει μόνο αγόρι και το ροζ μόνο κορίτσι. Πρόσφατα σε ένα παιδικό σταθμό άκουσα ένα κοριτσάκι να χλευάζει ένα αγοράκι που φορούσε ροζ. Πόσο τραγικό για αυτή τη γενιά; Τα χρώματα δεν είναι τίποτα παραπάνω πέρα από την απεικόνιση των συναισθημάτων μας. Τι σημασία έχει αν το παιδί κοιμάται σε μπλε κρεβάτι ή κόκκινο.. ΚΑΜΙΑ! Εμείς είμαστε αυτοί λοιπόν, που θα απελευθερώσουμε τα παιδιά μας από αυτά τα στερεότυπα.

Στην ίδια μοίρα είναι και τα παιχνίδια των παιδιών..τα αγόρια όπλα και μπάλα και τα κορίτσια κούκλες και κουζινικά! Πόσες ακόμη γενιές θα μεγαλώσουν έτσι; Τι και αν το αγόρι βλέπει Πέππα, το γουρουνάκι ή τι κι αν το κορίτσι παίζει μπάλα. Τα παιδιά θα πρέπει να είναι ελεύθερα να επιλέξουν ότι θέλουν για να ασχοληθούν.. μόνο έτσι θα γίνουν αυτόνομοι άνθρωποι αργότερα!

Έχετε παρατηρήσει καμιά φορά πως ο περίγυρος της οικογένειας αλλάζει τη χροιά της φωνής του όταν μιλάει σε ένα κορίτσι ή ένα αγόρι; Από αυτή λοιπόν, τη μικρή λεπτομέρεια μπορούμε να καταλάβουμε πως ο αγώνας για την ισότητα των φύλων δεν έχει τελειώσει και πως υπάρχει πολύ μεγάλος δρόμος ακόμη..

Υ.Γ. Την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιο σχόλιο σε σχέση με το φύλου του άλλου, μη διστάσετε να εναντιωθείτε. Είναι τόσο κρίμα τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε έναν τέτοιο κόσμο.. Ας τον αλλάξουμε!

Με τα μάτια ενός μικρού παιδιού,

Δήμητρα