Tip για Tip

Συμβουλή ευτυχίας #7

…τις περισσότερες φορές η ευτυχία είναι επιλογή..

Ζήσε καλύτερα…με λιγότερα…(η συνέχεια)

Και αφού σύμφωνα με την προηγούμενη συμβουλή #6, «Ζήσε καλύτερα με λιγότερα», καταφέραμε να απαλλαγούμε από περιττά αντικείμενα που βάραιναν το σπίτι μας, καταφέραμε να πετάξουμε τη χαρτούρα που πια δεν μας ήταν χρήσιμη και αδειάσαμε την ντουλάπα μας από επιπλέον φορτίο, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε σε ένα πιο ουσιαστικό ξεσκαρτάρισμα. Το ζήσε καλύτερα με λιγότερα θα επικρατήσει και σε άλλους τομείς της ζωής μας που ίσως χρειαστεί περισσότερο θάρρος για να το πετύχουμε αλλά πιστέψτε με, αξίζει!!!

Λιγότερες πληροφορίες…

Αν αναλογιστούμε πόσες πληροφορίες δεχόμαστε καθημερινά από παντού, νομίζω θα τρομάξουμε. Ειδοποιήσεις, υπενθυμίσεις, τηλέφωνα, μέιλ, ειδήσεις…. ΣΟΥΤ! Ησυχία!

Θέλει θάρρος αλλά αξίζει. Διέγραψε από την οθόνη του κινητού σου facebook ή ότι άλλο σε κάνει να αρπάζεις κάθε τρεις και λίγο μηχανικά το κινητό σου. Βάλε στο αθόρυβο όλες τις ειδοποιήσεις και ναι αποχώρησε από τα περιττά γκρουπ που σου τραβάνε ενέργεια.

Λιγότερες έως καθόλου ειδήσεις καθώς τα περισσότερα νέα δεν είναι ευχάριστα . Παρόλο που χρειάζεται να είμαστε ενήμεροι, δεν υπάρχει τίποτα πιο τοξικό από την έκθεσή μας σε ιστορίες δυστυχίας που πρωταγωνιστούν στα ΜΜΕ, ειδικά το βράδυ πριν πας για ύπνο. Πέντε λεπτά σε έγκυρα ενημερωτικά site αρκούν.

Λιγότερη γκρίνια και μιζέρια…

Σε μια χρονιά που ήρθαν τα πάνω κάτω, τα αρνητικά συναισθήματα είχαν και δυστυχώς συνεχίζουν να έχουν την τιμητική τους. Ο εγκλεισμός, η αβεβαιότητα και η στέρηση της ελευθερίας  μας έχει κάνει να μιζεριάσουμε. Εδώ είναι όμως που χρειάζεται να κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας και να περιορίσουμε τα αρνητικά αυτά συναισθήματα. Δεν εννοώ να τα κουκουλώσουμε και να λέμε ΟΛΑ ΚΑΛΑ καθώς η τοξική αυτή θετικότητα είναι το ίδιο ενοχλητική με τη μιζέρια.  Χρειάζεται να επιστρατεύσουμε το χιούμορ μας σε στιγμές αναποδιάς και να αυτοσαρκαστούμε- βοηθάει αρκετά. Και φυσικά εκεί που αντιλαμβανόμαστε πως άτομα του περιβάλλοντός μας αρέσκονται στη μιζέρια, η αποστασιοποίηση είναι η λύση.

Κάνε λιγότερα…

Φράσεις όπως, « μα πώς τα προλαβαίνεις όλα;», « δεν κουράζεσαι;» « χαράς το κουράγιο που έχεις να τα κάνεις όλα αυτά!» « τα κάνεις όλα τέλεια», ίσως τελικά αποτελούν παγίδα αφού στην προσπάθειά σου να συντηρήσεις την εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα καταλήγεις να κουράζεσαι χωρίς  κανένα ουσιαστικό λόγο. Δεν αξίζει να χάνεις πολύτιμο προσωπικό χρόνο απλά για να «ενθουσιάσεις» το πλήθος. Λιγότερη έγνοια λοιπόν για την τελειότητα και λιγότερες δεσμεύσεις.

« Κάνε λιγότερα, παρατήρησε περισσότερο και, κυρίως απόλαυσε.» Μάγκντα Γκέρμπερ

Λιγότερο άγχος…

Τόνοι βιβλίων έχουν γραφτεί για το πώς μπορεί κάποιος να μειώσει το άγχος και το στρες.  Σεμινάρια, συνέδρια, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, άπειρες έρευνες ασχολούνται με το θέμα αυτό. Το άγχος και το στρες είναι μέρος της ζωής μας και πρέπει να το αποδεχτούμε.  Η προσπάθεια να ζούμε χωρίς αυτό πιστεύω πως είναι μια ουτοπία και ένας μάταιος αγώνας. Παρόλα αυτά βέβαια οφείλουμε ο καθένας από μας να βρίσκει τρόπους να το μετριάζει. Υπάρχουν αξιόλογα βιβλία με αποτελεσματικές τεχνικές όπου κάποιος μπορεί να βρει αυτό που του ταιριάζει. Η επαφή με τη φύση και η ενασχόληση με ένα χόμπι βοηθάνε πολύ, η καλή παρέα που σε κάνει να γελάς επίσης είναι φάρμακο για το στρες, η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία σου δίνει απίστευτη δύναμη και φυσικά η αναζήτηση βοήθειας από ειδικούς είναι επιτακτική ανάγκη αν τα επίπεδα του άγχους είναι μη διαχειρίσιμα από εμάς τους ίδιους. Και επειδή η διαχείριση του άγχους είναι ένας εσωτερικός αγώνας, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν χωράει και το γύρω γύρω άγχος. Προσοχή λοιπόν από το κολλητικό στρες μια άγχος ειδικά όταν προέρχεται από άτομα που έτσι κι αλλιώς αρέσκονται στο να αγχώνονται για τα πάντα.

Λιγότεροι φίλοι…

Ο ελεύθερος μας χρόνος είναι τόσο πολύτιμος που δεν μπορούμε να τον σπαταλάμε σε ανθρώπους αρνητικούς, γκρινιάρηδες, μίζερους και τοξικούς. Γιατί ναι υπάρχουν και αυτοί και δυστυχώς κάποιες φορές δεν μπορούμε εύκολα να τους αναγνωρίσουμε αφού με ύπουλο τρόπο καταφέρνουν να βαραίνουν την ατμόσφαιρα και η αρνητική τους ενέργεια μας κάνει να αισθανόμαστε περίεργα και αμήχανα. Σε μερικές περιπτώσεις είναι πολύ εύκολο να τους βγάλουμε τελείως από τη ζωή μας σε κάποιες άλλες όμως όχι αφού αυτά τα άτομα μπορεί να βρίσκονται στον εργασιακό ή οικογενειακό μας κύκλο. Οφείλεις όμως να προστατεύσεις τον εαυτό σου από την τοξικότητα που κουβαλάνε. Σταματάς να επιδιώκεις εσύ την συνάντηση μαζί τους απλά γιατί «πρέπει» να είσαι κοινωνικά αποδεκτός, και φυσικά σταματάς να μοιράζεσαι δικές σου σκέψεις, σχέδια και όνειρα με τα άτομα αυτά. Η έτσι και αλλιώς αρνητική τους νοοτροπία θα βλάψουν τη δική σου ευτυχία.

Λιγότερος καθωσπρεπισμός …

Τσαλακώσου, αυτοσαρκάσου, δέξου την καλοπροαίρετη  κριτική από άτομα που σέβεται και υπολογίζεις, αφέσου…  Αν έχεις την ευκαιρία παρατήρησε πως παίζουν τα παιδιά… Δεν τους νοιάζει η εικόνα τους, η «βιτρίνα» τους, το ατσαλάκωτο image τους πάρα μόνο τους νοιάζει να περάσουν καλά. Η παραδοχή μιας αδυναμίας μας είναι θεραπευτική για την ψυχή μας, ενώ αντίθετα η αγωνία της αψεγάδιαστης εικόνας μας, μας βαραίνει. Η προσπάθεια πολλές φορές να διαφημίσουμε προς τα έξω ότι έχουμε την τέλεια ζωή, τον επιτυχημένο γάμο, τα προικισμένα παιδιά μπορεί να μας καταρρακώσει. Όλοι κάνουμε λάθη, όλοι έχουμε αδυναμίες και όλοι έχουμε τον δικό μας ορισμό για το τι σημαίνει ευτυχία.. Η κουλτούρα του « σας ικετεύω, συμπαθήστε με» είναι μια καλοστημένη παγίδα που εμείς οι ίδιοι έχουμε ρίξει τον εαυτό μας μέσα. Ας επικεντρωθούμε στον πραγματικό μας εαυτό και σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.

Ξεκίνα από σήμερα να βγάζεις από τη ζωή σου τα περιττά και κάνε χώρο για τα πιο ουσιαστικά. Αυτά που εσένα γεμίζουν με χαρά και ευτυχία. Αποδέξου τις δικές σου επιθυμίες και ας πας αντίθετα στο ρεύμα. Και ας μην αρέσεις πια στους πολλούς. Χάρισε τον χρόνο σου σε σένα και στους λίγους σημαντικούς ανθρώπους σου.

Ζήσε καλύτερα με λιγότερα, ώστε να έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο, περισσότερη ηρεμία, περισσότερες αγκαλιές, περισσότερη αγάπη, περισσότερη αληθινή φιλία, περισσότερη πραγματική ζωή.

 

Γιώτα Σαββίδου Ανδρεοπούλου

Μέχρι την επόμενη φορά…

να θυμάσαι να χαμογελάς…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *