ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ #5
…τις περισσότερες φορές η ευτυχία είναι επιλογή..
Άσε με να σε απογοητεύσω…
Αφορμή για το σημερινό άρθρο στάθηκε μια προσωπική μου ιστορία, μερικά χρόνια πριν…
Ήταν το κορίτσι μου γύρω στα τρία όταν μαζί με τους γονείς μου πήγαμε για μια ιατρική γνώμη σε ένα νέο γιατρό, σε μια άλλη πόλη. Αφού εξέτασε το παιδί, μου ζήτησε να το αφήσω έξω με τους γονείς μου ώστε να μπορούμε ήρεμα να μιλήσουμε για το θέμα. Συζήτησα με τον γιατρό και μετά άνοιξα την πόρτα για να πάρω αγκαλιά το παιδί μου και να φύγουμε. Στο σαλόνι όμως καθόντουσαν μόνο οι γονείς μου! Με μεγάλη έκπληξη και αγωνία ρώτησα που είναι το παιδί;;; Η απάντηση με σόκαρε τόσο πολύ που ακόμα και τώρα χρόνια μετά όταν το σκέφτομαι ταράζομαι ακόμα!
Η παντελώς άγνωστη σε μας γραμματέας του παντελώς άγνωστου γιατρού, ζήτησε από τους γονείς μου να πάρει το παιδί μου μαζί της κάτω στο υπόγειο για να κλειδώσουν την πολυκατοικία καθώς ήμασταν το τελευταίο ραντεβού. Και οι γονείς μου της απάντησαν έτσι απλά ΟΚ, καθώς σαν άτομα είναι πολύ δοτικά και δεν τους αρέσει να απογοητεύουν τους άλλους! Οι γονείς μου έδωσαν το παιδί μου σε μια άγνωστη γιατί δεν μπορούσαν να της αρνηθούν. Να της πουν δηλαδή ένα απλό ΟΧΙ.
Αλήθεια, τι είναι τελικά αυτό που μας κάνει να λέμε ναι, ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε να φωνάξουμε ένα μεγάλο ΟΧΙ; Πόσο δύσκολο είναι το όχι; Μια λέξη τριών γραμμάτων από τις πρώτες που μαθαίνουμε από παιδιά; Τι συμβαίνει στην πορεία της ζωής μας και καταπνίγουμε τη λέξη αυτή καθώς μεγαλώνουμε; Μήπως οι συνέπειες του να μην λέμε όχι μας βάζουν σε μπελάδες, μας ταλαιπωρούν, μας τρώνε τον πολύτιμο χρόνο μας, μας καταπιέζουν το εγώ μας και τελικά συρρικνώνουν της ευτυχία μας;
Το να λέμε όχι μπορεί να είναι δύσκολο, όχι επειδή δεν το κάνουμε αρκετά συχνά αλλά επειδή οι άλλοι δεν είναι συνηθισμένοι να το ακούνε από εμάς.
Δυσκολευόμαστε να πούμε όχι γιατί κάποιες φορές η άρνησή μας μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις και έτσι αποφασίζουμε την εσωτερική σύγκρουση με τον εαυτό μας από το να ταράξουμε τα νερά στις σχέσεις μας.
Κάποιες φορές αποφεύγουμε να πούμε όχι γιατί θέλουμε οι άλλοι να μας θεωρούν καλούς, πρόθυμους, ευγενικούς…..στην τελική βολικούς.
Θέλουμε να ευχαριστούμε τους άλλους κάνοντάς τους να νιώθουν χαρούμενοι.
Όσο δύσκολο όμως και να είναι το όχι μερικές φορές είναι απλώς το σωστό.
Και ας απογοητεύσουμε τους άλλους. Αν η εναλλακτική είναι να απογοητεύσουμε τον εαυτό μας να απομακρυνθούμε από τους στόχους μας, τα όριά μας, την ηρεμία μας, την ευτυχία μας, ε τότε πραγματικά δεν πειράζει. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ.
Αν αισθάνεσαι το πρόσωπό σου να πονάει από τα συνεχή χαμόγελα και από το να λες συνεχώς ναι με σφιγμένα δόντια, τότε πάσχεις από σοβαρό πρόβλημα να θες να ευχαριστείς συνεχώς τους άλλους.
Μην στεναχωριέσαι όμως, η αρρώστια είναι πλήρως ιάσιμη ακολουθώντας τα ακόλουθα βήματα.
« χρειάζομαι χρόνο να το σκεφτώ και θα απαντήσω»
Το να μάθεις να λες όχι με αυτοπεποίθηση απαιτεί χρόνο και εξάσκηση ενώ πολλές φορές το όχι σου, δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Πολλοί θα απογοητευτούν, θα ξαφνιαστούν, θα σε κρίνουν,
αλλά..
όποιος εκνευρίζεται ή περιμένει από σένα να λες συνεχώς ναι προφανώς δεν έχει κατά νου το δικό σου συμφέρον( ΣΤΕΦΑΝΙ ΛΑΧΑΡΤ).
Γι’ αυτό ετοίμασε τα όχι σου και γιόρτασε την απελευθέρωσή σου.
Info: To κίνημα #metoo είναι ένα κίνημα ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση όπου χιλιάδες γυναίκες εμφανίστηκαν στο προσκήνιο για να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους και να πάρουν δύναμη μέσω της αλληλεγγύης. Χιλιάδες γυναίκες όπου το όχι τους δεν ακούστηκε όταν έθεταν τα όριά τους. Το κίνημα αυτό λοιπόν φωνάζει όχι στην ντροπή και στη σιωπή.
p.s: Mαμά και μπαμπά είστε οι πιο καλοί άνθρωποι με την πιο ευγενική καρδιά και θα εξακολουθείτε να είστε ακόμα και αν αρχίσετε να λέτε ΟΧΙ!
Γιώτα Σαββίδου Ανδρεοπούλου
Μέχρι την επόμενη φορά…
να θυμάσαι να χαμογελάς…
Έμπνευση του άρθρου και πληροφορίες από το βιβλίο The power of NO, Abbie Headon
