Ζωή στο εξωτερικό και μετανάστευση

Αυτό το άρθρο ως δια μαγείας μου το ζητάτε εδώ και καιρό, χρόνια θα έλεγα! Βέβαια θα μου πεις τώρα βρήκα να το ανεβάσω, που η φυγή στο εξωτερικό εν μέσω μιας πανδημίας μάλλον φαντάζει αδύνατη; Κι όμως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, τώρα που νιώθεις εγκλωβισμένος και οργανώνεις τη ζωή μετά πανδημίας. «Αρκετός χρόνος πήγε χαμένος» ακούω από πολλούς. Έτσι, λοιπόν, γράφω αυτό το άρθρο σήμερα,  για σένα που έφυγες, για σένα που θέλεις να φύγεις και για σένα που έμεινες, αλλά ξέρεις να κρίνεις.

Παράγοντας νούμερο 1. Η χώρα.

Το πόσο εύκολα ή δύσκολα θα είναι τα πράγματα για σένα εξαρτάται από πολλά. Ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια που θα το καθορίσουν αυτό, είναι η χώρα στην οποία θα μεταναστεύσεις. Όσον αφορά τις χώρες, προφανώς μπορούμε να δημιουργήσουμε πολλές υποκατηγορίες όπως η περιοχή της χώρας π.χ. η νότια Γερμανία έχει λιγότερη ανεργία από την ανατολική. Επίσης, υπάρχουν μέρη που φαίνονται περισσότερο πρόσφορα για συγκεκριμένους κλάδους. Παρόλα αυτά όμως τίποτα από αυτά δεν αποτελεί κανόνα. Δηλ αν είσαι τραπεζίτης και πας στη Φρανκφούρτη σημαίνει ότι θα έχεις δεδομένη επιτυχία και μάλιστα όταν έρθει η επιτυχία θα θεωρηθεί δεδομένη κι εύκολη «αφού πήγες στη Φρανκφούρτη»; Όχι! Φυσικά, το μέρος μπορεί να είναι καθοριστικό, ωστόσο υπάρχουν και οι φορές που αυτό βάζει τροχοπέδη, δεδομένου ότι η αγορά έχει ήδη γεμίσει από επίδοξες αυθεντίες.

Παράγοντας νούμερο 2. Το ακαδημαϊκό υπόβαθρο.

Κάπου εδώ έρχεται η παράμετρος της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Μία από τις πρώτες συμβουλές που θα έδινα σε κάποιον πριν φύγει από την Ελλάδα είναι να έχει κάποιο διεθνές αναγνωρισμένο πτυχίο και το τονίζω το διεθνές!  Δυστυχώς πέρασε η εποχή που η Ευρώπη έψαχνε ανειδίκευτους εργάτες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, ελληνικές σχολές, οι οποίες απαιτούν πρακτική, δε θα αναγνωριστούν (στη Γερμανία τουλάχιστον) αν δεν έχει προηγηθεί η πρακτική. Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι τα ελληνικά πτυχία ΑΕΙ αναγνωρίζονται ως βαθμός Bachelor, το αν θα γίνει η αντιστοιχία όμως με γερμανικό πτυχίο εξαρτάται από πολλά όπως π.χ. από το αν υπάρχει η αντίστοιχη σχολή στη Γερμανία. Σε περισσότερες λεπτομέρειες δε θα μπω επειδή όλα έχουν να κάνουν με την εκάστοτε σχολή, το μόνο σίγουρο όμως, είναι ότι η διαδικασία είναι άκρως δίκαιη και αντικειμενική και φυσικά η αντιστοιχία του πτυχίου σου δεν είναι απαραίτητη, αν δεν σου το ζητήσει ο εργοδότης σου ή το πανεπιστήμιο σε περίπτωση μεταπτυχιακού. Η συγκεκριμένη διαδικασία μπορεί να είναι περίπλοκη σε περιπτώσεις πτυχίων από τεχνικές σχολές ή άλλα μη διεθνώς αναγνωρισμένα ιδρύματα.

Παράγοντας νούμερο 3. Οι προσωπικοί στόχοι.

Οι προσωπικοί στόχοι μπορούν να αλλάξουν τελείως το τοπίο και να κάνουν την απάντηση στην καίρια ερώτηση «Είσαι ευχαριστημένη;» άκρως υποκειμενική. Το αν είναι κάποιος ευχαριστημένος εξαρτάται από τους στόχους που είχε μεταναστεύοντας. Εάν για παράδειγμα στοχεύεις σε μία καριέρα ως κάτι το οποίο δεν είσαι, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το πετύχεις, αφού δεν χαρίζονται κάστανα! Εάν πάλι απλά στοχεύεις στο να βγάζεις τα προς το ζην και να ζεις ταπεινά τότε μάλλον οι πιθανότητές σου είναι καλύτερες. Φυσικά δεν έχουν να κάνουν όλα με την χρηματική αμοιβή και φυσικά μην ξεχνάς ότι η ζωή στο εξωτερικό είναι πολύ ακριβή, οπότε μια οικονομική πρόταση που στην Ελλάδα θα σου φανεί δελεαστική, στην εκάστοτε χώρα μπορεί να σε απογοητεύσει. Στους προσωπικούς στόχους φυσικά ανήκουν κι άλλοι παράγοντες, όπως π.χ. η κρατική οργάνωση, το σύστημα υγείας, το συνταξιοδοτικό σύστημα, οι ευκαιρίες για τη γενιά των παιδιών μας και οτιδήποτε άλλο είναι για τον καθένα σημαντικό και θα καθορίσει την απάντηση στην ερώτηση εάν είσαι ευτυχισμένος με την επιλογή της μετανάστευσης.   

Παράγοντας Νούμερο 4. Η υπομονή.

Ως συνεπακόλουθο του κανόνα ότι η ζωή στο εξωτερικό δεν είναι ρόδινη, έρχεται ο παράγοντας της υπομονής. Εάν έχεις την εντύπωση ότι η ιδανική ζωή θα σε καλωσορίσει στις αφίξεις του αεροδρομίου, μάλλον θα απογοητευτείς. Χρειάζεσαι αρχικά ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προσαρμογής – για αφομοίωση δεν μιλάω καν, αυτή ίσως δεν έρθει ποτέ πλήρως –  και έπειτα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και επιμονή για να μπορέσεις να πετύχεις τους στόχους για τους οποίους έφυγες. Τα τελευταία χρόνια έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα, ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων μάλιστα γύρισαν πίσω! Έτσι, λοιπόν καταλαβαίνεις ότι η υπομονή είναι από τα πρώτα εφόδια που θα φορτώσεις στις αποσκευές σου φεύγοντας.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω και ένα είδους disclaimer και να αναφερθώ στην κατηγορία ανθρώπων που έμειναν στη χώρα τους, απλόχερα όμως μοιράζουν λόγια κρίσης και αποδοκιμασίας σε όσους έφυγαν. Να τονίσω ότι η ζωή στο εξωτερικό δε σου χαρίζεται. Το εξωτερικό δεν είναι η Γη της Επαγγελίας, ούτε πέφτουν λεφτά από τον ουρανό. Για να έρθει η εξέλιξη, προηγείται σκληρή δουλειά. Εσύ που έμεινες, προτείνω να είσαι φειδωλός σε σχόλια τύπου «Ε για εσάς στην Αγγλία είναι όλα πιο εύκολα», «Εσείς στη Σουηδία έχετε λεφτά», «Μακάρι και το παιδί μου να είχε την ευκαιρία που είχες εσύ στην Ολλανδία», «Μία γνωστή μου στο Βέλγιο βρήκε πολύ εύκολα δουλειά», «Οι ευκαιρίες της Ελλάδας δε συγκρίνονται με τις ευκαιρίες που έχεις στο εξωτερικό», «Ας ήμουν κι εγώ στο εξωτερικό και θα είχα καταφέρει πολλά».

Το σημερινό μου άρθρο ίσως το καταλάβεις, ίσως και όχι, ανάλογα σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκεις. Όπως και να έχει να θυμάσαι ότι οι ευκαιρίες δεν έρχονται! Φτιάχνονται! Και απαιτούν σκληρή δουλειά σε όποια χώρα κι αν είσαι.

Με επιμονή, ελπίδα και αγάπη

Χρύσα