Κινηματογράφος του τότε και του σήμερα
Τι σημαίνει κινηματογράφος του τότε και τι σημαίνει κινηματογράφος του σήμερα; Καλή ερώτηση. Εν μέσω καραντίνας έχουμε δει όλοι πάρα πολλές ταινίες και σειρές, σε αυτό το άρθρο θα επικεντρωθώ στις ταινίες. Η πηγή; Το Netflix. Κυρίως το Netflix. Στην αναζήτηση της πλατφόρμας αυτής θα βρεις ταινίες και σειρές από διάφορες χώρες που πριν δεν θα είχες την ευκαιρία να δεις. Έτσι, ερχόμαστε σε επαφή με διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρες, συνήθειες, εικόνες και χαρακτήρες που ο αμερικανικός κινηματογράφος για πολλά χρόνια δε μας άφηνε να εξερευνήσουμε. Το δε μας άφηνε είναι λίγο ψεύτικο γιατί κι εμείς οι ίδιοι έχουμε εγκλωβιστεί στο American dream και στην χολιγουντιανή ιστορία. Όποτε, λοιπόν, ερχόμαστε σε επαφή με κάτι άλλο εκτός Χόλιγουντ μας φαίνεται παράξενο, βαρετό και κουλτουριάρικο με την κακή έννοια.
Μέσω, λοιπόν, της εσωτερικής μου αναζήτησης και αυτοανάπτυξης μπήκα στη διαδικασία να ψάξω ταινίες και βιβλία που πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να δει και να διαβάσει μια φορά τουλάχιστον στη ζωή του. Και ποιος θα κρίνει τι είναι τόσο σημαντικό ώστε να μπει σε αυτή τη λίστα; Κανείς. Είναι εντελώς υποκειμενικό, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες κατηγορίες που μπορούν κάπως να σε κατευθύνουν. Υπάρχουν άρθρα που μιλούν για παράδειγμα για τις 30 ταινίες που πρέπει να έχεις δει πριν γίνεις 30. Ένα τέτοιο άρθρο διάβασα και εγώ, προβληματίστηκα και ήρθα τώρα εδώ για να γράψω αυτό το κείμενο.
Μέσα σε αυτή τη λίστα ήταν και η ταινία «πολίτης Κέιν» και επειδή πολλά έχω ακούσει είπα να ξεκινήσω με αυτήν. Δεν θα σταθώ σε τεχνικά χαρακτηριστικά, διαφορές του σήμερα με του τότε στον κινηματογράφο, σκηνοθεσία, τρόπος παιξίματος κτλ., γιατί δεν είμαι και ειδικός. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι μία καθαρά χολιγουντιανή ταινία στα μάτια ενός ανθρώπου που έχει δει ό,τι αμερικανιά υπάρχει φαντάζει εντελώς παράξενο. Κάποιες στιγμές και δύσκολο. Και αναρωτιέσαι τι νόημα έχει όλο αυτό και τι βλέπω; Η συνήθεια όμως πολλές φορές είναι μεγάλο κακό. Το μάτι μας συνηθίζει σε κάτι και το θεωρεί φυσιολογικό. Και όταν κάτι άλλο βρεθεί μπροστά μας λίγο παλιό, λίγο διαφορετικό ή και πολύ, μας φαίνεται βαρετό, χωρίς νόημα. Και τώρα όλοι οι σινεφίλ θα πέσουν να με φάνε. Όχι, δεν εννοώ ότι ο πολίτης Κέιν δεν είναι μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, μπορεί και να είναι. Δεν θα κρίνω αυτό σε αυτό το κείμενο. Η συνήθεια και το χάσμα γενεών είναι που με προβληματίζει και φυσικά η άγνοια και η αμάθεια. Για να κατανοήσουμε κάτι πιστεύω πως πρέπει να γνωρίζουμε από που ξεκίνησε, τα βασικά του στοιχεία και τα σημεία αναφοράς του, ώστε να μπορούμε να κρίνουμε και την εξέλιξη του.
Ας μην κρίνουμε μία ταινία μόνο από την εικόνα της διαφήμισης ή από τι βαθμολογία έχει σε κάποιο site. Σίγουρα είναι 1 μέτρο σύγκρισης για να καταλάβω τι θα μου αρέσει, αλλά όχι πάντα. Το φάστφουντ είναι ωραίο αλλά όχι για κάθε μέρα. Ας ανοίξουμε λοιπόν τους ορίζοντες μας ας εκπαιδευτούμε και ας παιδευτούμε. Ας δούμε το νόημα πίσω από τις λέξεις και πίσω από τις εικόνες. Η γνώση πάντα θα μας κάνει δυνατότερους και καλύτερους.
Η εκπαίδευση μου στον κλασικό κινηματογράφο συνεχίζεται, η λίστα είναι μεγάλη και φυσικά θα σας κρατάω ενήμερους. Επόμενο; Καζαμπλάνκα.
Βαθιά αισιόδοξη,
Έλενα.
