Άκου βρε φίλε: Μόλις χώρισα

Είναι μία η ώρα το βράδυ. Μόλις χώρισες. Δε ξέρεις τι να σπάσεις ή τι να φας (καλύτερα σπάσε κάτι, εμπειρικά μιλώντας). Σε ποιόν θα μιλήσεις; Ποιος θα σου σταθεί; Φυσικά, ο φίλος. Αυτός ο φίλος, που θα παρατήσει στη μέση ό,τι κάνει και θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το θέμα σου, σαν να ήταν δικό του.
Αλλά που έιναι ο φίλος; Γιατί δεν σου σηκώνει το τηλέφωνο; Έλα μωρέ, θα κοιμάται. Κοιμάσαι και εσύ. Ξυπνάς με τα μάτια πρησμένα από το κλάμα. Παίρνεις τηλέφωνο ξανά τον φίλο. Στο σηκώνει. Είδες; Δε σε αγνοούσε ο γλυκούλης, απλά κοιμόταν. Του λες τι έγινε. Κλαις με μαύρο δάκρυ, είσαι χάλια. Θες απλώς κατανόηση. Έναν άνθρωπο να σου πει: «Καταλαβαίνω ότι δεν είσαι καλά, τι μπορώ να κάνω για να νιώσεις καλύτερα;». Αλλά, όχι. Εκείνος σου λέει, με ύφος χαλαρό, με θράσος και τσαμπουκά «Έλα φίλε σόρυ, το είδα ότι με πήρες εχτές, αλλά ήμουν έξω με παρέα για ποτό. Και σιγά μωρέ, τι έγινε; Τι, επειδή τον γούσταρες πολύ; Θα βρεις άλλον, καλύτερο. Δε σου άξιζε. Πάμε για μπύρες να τα ξεχάσεις όλα;».
Μένεις άναυδος. Δε ξέρεις τι να απαντήσεις. Τι μπύρες άνθρωπέ μου; Μόλις χώρισα σου λέω, αυτόν θέλω.
Αυτό είναι ένα μικρό, καθημερινό παράδειγμα ενός φίλου τοξικού. Ενός φίλου που δε νοιάζεται πραγματικά για εσένα. Δε νοιάζεται για την δική σου υγεία. Δεν προσπαθεί να σε κατανοήσει. Αντιθέτως, εκμεταλλεύεται τη κακή σου κατάσταση για τη δική του καλοπέραση.
Και να μου πεις, τόσο κακό είναι να πάμε για μπύρες; Μήπως έχει δίκιο;
Θα σου πω εγώ και στα δύο: ΟΧΙ.
Όχι, δεν είναι κακό να πάτε για μπύρες, αλλά όχι, δεν έχει και δίκιο (συγνώμη, αν το ακούς αυτό πρώτη φορά από εμένα). Να πάτε και για ούζα, άμα αυτό σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα για λίγο. Αλλά, εγώ θα σου πω, ότι αυτός ο φίλος που δεν σε κατανοεί καθόλου και πιστεύει ότι η λύση για όλα είναι τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, δεν είναι φίλος. Εκτός αν είσαι και εσύ στην ίδια φάση, αλλά και πάλι, παιδιά… οι εξαρτήσεις δεν είναι λύσεις. Είναι διαφυγές.
Φίλος, είναι αυτός που θα ακούσει εσένα και τις δικές σου ανάγκες, βάζοντας, για λίγο, τον δικό του εγωισμό σε δεύτερο πλάνο. Που θα κάτσει να ακούσει όσα έχεις να του πεις και δε θα φοβηθεί να σου πει την αλήθεια. Γιατί, πολύ απλά, θέλει να σε βοηθήσει να εξελιχθείς. Και η εξέλιξη δεν έρχεται όταν μας λένε μόνο ένα «έλα μωρέ, τι το συζητάμε, ό, τι και να έγινε εσύ δεν φταις σε κάτι, δε σου άξιζε, ας βγούμε να περάσουμε καλά». Ναι, μπορεί να μην σου άξιζε και να φέρθηκε χάλια. Αλλά εσύ, τι θα κάνεις γι’ αυτό; Θα επιλέξεις την εύκολη και πρόσκαιρη λύση που σου προτείνει αυτός ο τοξικός φίλος ή θα κοιτάξεις τη ζωή κατάματα;

Εγώ, θα σου πω, ότι μόνο ακολουθώντας τον δεύτερο τρόπο, της αποδοχής, θα προχωρήσεις μπροστά. Όχι μόνο στο θέμα του χωρισμού, αλλά, γενικότερα, στη ζωή.
Πήγαινε, λοιπόν, για μπύρες. It’s okay. Αρκεί να ξέρεις ότι ο άνθρωπος που στο προτείνει νοιάζεται για σένα και όχι για την πάρτη του. Θέλει να βγείτε για να χαλαρώσεις και να ηρεμήσεις και όχι επειδή νιώθει μόνος. Θέλει να σε ακούσει, να σε κατανοήσει και να σε βοηθήσει να ακούσεις τις ανάγκες που έχεις ΕΣΥ. Να σε βοηθήσει να εξελιχθείς, όχι να βαλτώσεις.
Να σε βοηθήσει να δεις αντικειμενικά την κατάσταση. Ή να σωπάσει.
Να μην σου υποδείξει τα λάθη σου.
Ποιος ξέρει καλύτερα την κατάσταση από εσένα; Ποιος ξέρει εσένα καλύτερα από εσένα;
Μακάρι εσύ που το διαβάζεις αυτό, να έχεις έναν φίλο πραγματικό. Και άμα τον έχεις, θα σου πρότεινα να του πεις ένα ευχαριστώ. Δεν είναι εύκολο εμείς, οι τόσο εγωκεντρικά πλασμένοι άνθρωποι, να κάνουμε χώρο μέσα μας για τις ανάγκες του άλλου.
Μου έστειλε την ιδέα για το σημερινό θέμα μια κοπέλα. Μου στείλατε και άλλοι τους προβληματισμούς σας και σας υπόσχομαι να γράψω κείμενα με τις σκέψεις μου για όλα τα θέματα που μου στέλνετε και μπορώ να αναπτύξω.
Μέχρι να τα ξαναπούμε, να πω σε εσάς τους χωρισμένους, και μη, τη δική μου συμβουλή, κι ας μην είμαστε φίλοι.
Όλα όσα ζούμε, μας κάνουν πιο δυνατούς, και ας μην το καταλαβαίνουμε στη διαδρομή.

Σας φιλώ,

Vassie