Οι περίπατοι είναι πάλι στη μόδα;!

Μόλις έχει αρχίσει ο ήλιος τη βουτιά του μέσα στη θάλασσα και τα χρώματα στον ουρανό είναι όνειρο. Κρατώ το χέρι του αγαπημένου μου καθώς περπατάμε στην ακροθαλασσιά. Δυο παιδάκια τρέχουν από δίπλα μας και μια κυρία με το σκυλάκι της μόλις μας χαμογέλασε περνώντας από δίπλα μας. Πολλοί κάνουν τζόκινγκ, άλλοι περπατούν, κάποιοι απολαμβάνουν την ποδηλατάδα τους.
Όχι, μην μπερδεύεσαι! Δεν είναι απόσπασμα από κάποιο ρομαντικό μυθιστόρημα του πιο προηγούμενου αιώνα. Είμαστε ακόμα στο 2020 (που να μην ήμασταν), ο κορονοϊός κυκλοφορεί ακόμα εκεί έξω και η μετακίνηση 6 έχει γίνει το αγαπημένο μας μήνυμα.
Πολλές φορές σε συζητήσεις με τη γιαγιά μου για τα νεανικά της και όχι μόνο χρόνια, μου περιέγραφε τους μεγάλους περιπάτους με τις φίλες της κ τις γνωστές περατζάδες, όπου κάθε νέος και νέα έβαζε τα καλά του και πήγαινε σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης ή του χωριού, όπου ο κόσμους περπατούσε απλά πέρα δώθε. Δεν υπήρχαν ούτε καφετέριες, ούτε μπαρ, ούτε κάποιο μέρος διασκέδασης, όποτε αυτή ήταν η έξοδος τους. Ακόμα μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από κλασσικά μυθιστορήματα όπου οι περίπατοι ήταν καθημερινή συνήθεια, κυρίως των αστών. Εκεί ανταλλάσσονταν τα πρώτα βλέμματα και τα πρώτα σκιρτήματα έκαναν την εμφάνιση τους.
Και ερχόμενη πάλι στο σήμερα έχοντας απόκτηση την καθημερινή συνήθεια της μετακίνησης 6, βλέπω κόσμο έξω να περπατάει, να μιλάει, να γελάει, να χαίρεται. Και παρόλο που είναι μια δύσκολη στιγμή για όλη την ανθρωπότητα κάτι θετικό βρίσκω να γεννιέται…
Μια σπίθα πραγματικής και ουσιαστικής ζωής αρχίζει να ξεπροβάλλει στους δρόμους. Δεν ξέρω για εσάς πάντως εγώ νιώθω πολύ όμορφα που κάθε μέρα βλέπω όλο και περισσότερο κόσμο να απολαμβάνει έναν περίπατο. Και εννοείται τηρώντας τους κανόνες υγιεινής για να είμαστε όλοι ασφαλείς.
Αυτό που εύχομαι είναι όταν τελειώσει όλο αυτό με τον κορονοϊό, να μας έχει μείνει κάτι καλό! Ουδέν κακό αμιγές καλού! Να εκτιμήσουμε την πραγματική ζωή και τους ανθρώπους μας, τις αληθινές απολαύσεις. Να έρθουμε πιο κοντά με το γείτονα, τον φούρναρη, να χαιρετήσουμε τον περαστικό, να καλημερίσουμε την κυρία στο απέναντι παγκάκι που κάθεται μόνη της.

Ας καθιερώσουμε λοιπόν, τους περιπάτους και μετά καραντίνας. Ας γίνουμε λίγο ρομαντικοί. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας πιο χαλαρό και ας έρθουμε πιο κοντά τόσο με τους ανθρώπους, όσο και με τη φύση.

Βαθιά αισιόδοξη,

Έλενα