Back to Reality
Reality, πραγματικότητα. Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να βλέπουμε στην μικρή οθόνη την φτιαχτή πραγματικότητα και να ξεχνάμε την δίκη μας πραγματικότητα, που είναι και πιο σημαντική; Όχι, δεν θα σου το παίξω ανώτερη. Βλέπω ριάλιτι και θα συνεχίσω να βλέπω. Πρόσφατα μάλιστα, είδα ένα reality show στο Netflix που με έκανε να κολλήσω. Βλακωδώς φτιαχτό βέβαια, αλλά κόλλησα με το “Is love blind?”. Άντρες και γυναίκες προσπαθούν να βρουν όχι απλά κάποιον για να φλερτάρουν και να ταιριάξουν για να βγουν ραντεβού, αλλά έχουν περιθώριο δέκα μέρες να βρουν τον άνθρωπο της ζωής τους να κάνουν πρόταση γάμου χωρίς όμως να έχουν δει το «έτερον τους ήμισυ». Αφού έχουν γνωριστεί πολύ καλά (not) μέσα από τα κυριολεκτικά blind dates, αφού μόνο ακούν το ζευγάρι τους χωρίς να το βλέπουν, αποφασίζει ο άντρας να θέσει το μεγάλο ερώτημα. Αν η κοπέλα δεχτεί (όλες δέχονται και όλως περιέργως είναι ντυμένες στολισμένες για πρόταση ενώ υποτίθεται δεν το ξέρουν τι θα γίνει) τότε έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν από κοντά και να δουν πώς είναι από κοντά ο άνθρωπος τους. Η παραγωγή στη συνέχεια τους στέλνει διακοπές όπου εκεί γνωρίζονται και σωματικά καλύτερα (αν με εννοείς). Για να μη σε κουράζω, έχουν στη διάθεση τους 20 μέρες για να οργανώσουν το γάμο τους και να γνωρίσουν σόγια κτλ. Δεν θα σου πω τι γίνεται στο τέλος, γιατί κάποιοι γάμοι έχουν αίσιο τέλος ενώ κάποιοι όχι. Σε δελέασα; Αν όχι, οκ δεν πειράζει. Είμαι σίγουρη όμως ότι κάποια στιγμή στη ζωή σου έχεις κολλήσει με κάποιο ριάλιτι. Και μη μου πεις ότι στην αλλαγή του έτους 2001 εσυ έβλεπες τον Σιμητη να βγάζει από το atm πρώτος τα πολυπόθητα ευρώ; Γιατί εγώ αν και 10 χρόνων έβλεπα τον Τσάκα και τον Πρόδρομο στον τελικό του Big Brother.
Και μια που λέμε για Big Brother, το πρώτο ριάλιτι που ήρθε στην Ελλάδα και που σύντομα θα ξανά ζωντανέψει στην συχνότητα του Open αν δεν κάνω λάθος, είδες τι έγινε πριν χρόνια στο Big Brother Ισπανίας; Και τι μας νοιάζει τι έγινε πριν χρόνια; Μας νοιάζει γιατί τώρα βγήκε στη δημοσιότητα το βίντεο με τον πλήρη εξευτελισμό μιας παίκτριας, η οποία αφού κακοποιήθηκε σεξουαλικώς από έναν συμπαίκτη της ενώ ήταν μεθυσμένη, την ανάγκασε η παραγωγή να δει το εν λόγω βίντεο.
Δεν είμαι εδώ όμως για να αναλύσω αυτό το περιστατικό. Γιατί είμαι εδώ; Για να αναρωτηθούμε μαζί τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να δούμε από την κλειδαρότρυπα τις πιο προσωπικές στιγμές κάποιου ή και τις πιο απλές καθημερινές συνήθειες του. Νομίζω είναι μια διέξοδος από τη δίκη μας βαρετή ίσως πραγματικοτητα ή αν θέλεις από τη ρουτίνα μας. Ή μήπως είναι απλό κουτσομπολιό; Ή μήπως είναι ένα κοινωνικό πείραμα όπως λέγεται τελευταία για να απενοχοποιηθούν κι αυτοί που «δεν παρακολουθούν τέτοια ευτελή προγράμματα», αλλά ξέρουν τι γίνεται πώς γίνεται και γιατί! Είναι ντροπή να βλέπει κανείς Next Top Model; Δεν νομίζω. Ξέρεις τι είναι ντροπή για μένα; Να βλέπεις κρυφά Next Top Model, να γράφεις hate σχόλια στα προφίλ των παικτών και όχι μόνο, από ψεύτικα προφίλ φυσικά και στο κανονικό σου προφίλ να ανεβάζεις αποσπάσματα από Καζαντζάκη, να κοροϊδεύεις όσους βλέπουν τρας τιβι (σε greekglish παρακαλώ γραμμένο) και τέτοια πράγματα που δείχνουν το υψηλό επίπεδο σου…
Anyway όπως θα έλεγαν και στο χωριό μου (Βαμαάκιά Θεσσαλονίκης παρεπιπτόντως). Αν κ εσύ είσαι θύμα των κοινωνικών πειραμάτων ή αλλιώς Reality όπως εγώ, μην νιώθεις ντροπή. Όλα είναι θέμα οπτικής σε αυτή τη ζωή και ο τρόπος που τα αντιλαμβανόμαστε μετράει στο τέλος τέλος.
“We accept the reality of the world with which we’re presented. It’s as simple as that.”
Truman Show
Βαθιά αισιόδοξη
Έλενα
