100 χρόνια επιδημίες…
Στο προχθεσινό μου ποστ στο Instagram έβαλα τίτλο “Η ζωή στα χρόνια του Κορωνοϊού”. Τώρα είμαστε σε άλλο κλασσικό λογοτεχνικό έργο, “100 χρόνια μοναξιάς”; Όχι. “100 χρόνια επιδημίες”! Όχι, όχι, όχι μην ανησυχείς δεν υπονοώ ότι θα κρατήσει 100 χρόνια. Αν δεν έχεις καταλάβει τον παραλληλισμό τότε δεν έχεις δει τι κυκλοφορεί για τις επιδημίες που εμφανίζονται κάθε 100 χρόνια.
Θα σου κάνω στα γρήγορα μία αναδρομή στο παρελθόν. 1720 η μεγάλη πανούκλα της Μασσαλίας: 100.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Λίγο πριν το 1820 και για μερικά χρόνια μετά η επιδημία της χολέρα: 100.000 θύματα. 1920 η ισπανική γρίπη: 100 εκ. ανθρώπινες ζωές (η πιο θανατηφόρα μέχρι στιγμής).
Και φτάνουμε στο 2020 με τον Κορωνοϊό που ξεκίνησε από την Κίνα και μέχρι στιγμής τα θύματα είναι πάνω από 4000 παγκοσμίως. Και μακάρι να μείνουν εκεί. Η κατάσταση είναι σοβαρή και πρέπει όλοι να τηρούμε τους κανόνες και να μένουνε στο σπίτι για όσο χρειαστεί.
Το θέμα εδώ όμως είναι άλλο. Τι συμβαίνει με τον αριθμό 20 και τις επιδημίες; Είναι ένα από αυτά τα περίεργα που συμβαίνουν πάνω στη γη και δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να τα εξηγήσει. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο, ούτε φυσικά ότι εμπίπτει σε καμία θρησκευτική ή επιστημονική λογική θεωρία.
Φυσικά και οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές σήμερα. Τότε δεν υπήρχε ούτε η βασική ιατρική περίθαλψη που υπάρχει τώρα, φάρμακα, βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Έτσι, ο ιός διαδιδόταν πολύ πιο γρήγορα και οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο επιρρεπείς σε οτιδήποτε δεν “γνώριζε” ο οργανισμός τους. Για να μην μιλήσουμε για τα social και τα μέσα που μέσα σε λίγες ώρες διαδόθηκαν τα νέα του κορωνοϊού, ενώ τότε φαντάζομαι ότι έπρεπε να περάσουν μήνες για να μαθευτούν τα νέα, ώστε να μπορούν και οι άνθρωποι να προφυλαχθούν όσο μπορούν. Εντωμεταξύ ο ιός κυκλοφορούσε ελεύθερος και ανεξέλεγκτος.
Σύμφωνα με τους ειδικούς το εμβόλιο για τον ιό που μας χτύπησε τώρα θα είναι στην αγορά σε περίπου ένα χρόνο. Οπότε δυστυχώς θα πρέπει να προετοιμαστούμε από Οκτώβριο για δεύτερο γύρο. Όχι, ότι τελειώσαμε τον πρώτο, αλλά ευελπιστούμε. Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Οι προηγούμενες επιδημίες και ειδικά η τελευταία άφησαν πολλά θύματα πίσω τους. Ευχόμαστε να μην συνεχιστεί επ’ ουδενί το σερί των 100 χρόνων. Γι’ αυτό έχουν ληφθεί δραστικά μέτρα στην χώρα μας, έχουν κλείσει σχεδόν τα πάντα και η κυβέρνηση προτείνει σε όλους να μείνουν στο σπίτι για να μειωθεί η διασπορά του ιού.
Τέλος, για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα, θα αφήσω εδώ το πιο πετυχημένο που διάβασα τις τελευταίες μέρες.
“Ο κορωνοϊός είναι σαν τα μακαρόνια. Τον εφηύραν οι Κινέζοι, αλλά θα τα διαδώσουν στον κόσμο οι Ιταλοί.”
Βαθιά αισιόδοξη,
Έλενα.
