Όταν ακόμη όλα ήταν ωραία στο Μιλάνο: για 48 ώρες.
Είναι αδιαμφισβήτητα η χειρότερη εποχή για να γραφτεί κάτι σχετικό, ίσως και αστείο και ναι, θα έπρεπε να γίνει μήνες πριν…δεν υπάρχει όμως λάθος timing στην έμπνευση και ειδικά όταν εμπεριέχει μέσα της μια γλυκιά νοσταλγία. O λόγος που γράφεται τώρα δεν είναι μόνο από αναβολή, αλλά και από μια ανάγκη να μιλήσω για την χώρα και συγκεκριμένα τη πόλη που συζητιέται όσο τίποτα άλλο το τελευταίο καιρό. Η Ιταλία ήταν, είναι και θα παραμείνει ποθητός προορισμός για μένα. Μια χώρα που θέλω τόσο πολύ να εξερευνήσω οδικώς ξεκινώντας από το βορρά και καταλήγοντας στο νότο (ιδανικά με ένα Fiat 500!). Τεργέστη, Βενετία,Γένοβα,επαρχία της Τοσκάνης,Μπολόνια, Cinque Terre, Ακτή Αμάλφι, Φλωρεντία, Νάπολη μέχρι και Σικελία. Πόλεις στολίδια. Νομίζω ότι είμαι in love με αυτή τη χώρα, με τους ήχους της ιταλικής γλώσσας, με τα αναγεννησιακού ρυθμού κτίρια και την εξοχή της όπως την έχω δει μέσα από εικόνες. Αν υπάρχει προηγούμενη ζωή, ενδεχομένως να την έζησα εκεί. Πρέπει λοιπόν ειδικά τώρα να σου μιλήσω για αυτήν. Όσες φορές και αν την επισκέφτηκα, ένιωσα μια εγγύτητα με αυτό το λαό, και για αυτό με λυπεί βαθιά τα όσα ακούω να της συμβαίνουν. Ενδεχομένως να το έχουν πει και άλλοι, οι Ιταλοί και ειδικά του νότου, είναι αρκετά “κοντά” σε εμάς όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και σαν κουλτούρα. Φωνακλάδες, άνθρωποι χαμογελαστοί και μέχρι αργά τη νύχτα έξω. Ίσως και πιο τρελοί από εμάς ορισμένες φορές. Για να μην μιλήσω για το φαγητό…τα μακαρόνια και το παγωτό τους παραμένουν αξέχαστα στη μνήμη μου.
Στο κείμενο αυτό λοιπόν θα σας μιλήσω για το Μιλάνο, όπως το έζησα μέσα σε 48 ώρες. Μέσα από τα δικά μου μάτια, τον περασμένο Μάιο. Θεωρώντας πως όλο αυτό που βιώνουμε είναι ένα απλό pause και η ζωή μας θα επανέλθει στα φυσιολογικά (ελπίζω σύντομα) σας συνιστώ, αν έχετε την δυνατότητα, έστω και για ένα 48ώρο, να βρεθείτε σε ένα άγνωστο για εσάς σκηνικό. Χάρη στις low cost αεροπορικές εταιρείες που υπάρχουν (και φαντάζομαι θα συνεχίζουν να υπάρχουν), ένα ταξίδι στο εξωτερικό μπορεί να κοστίσει όσο και ένα ταξίδι στο εσωτερικό. Με μία τέτοια σκέψη και λίγη τρέλα, ξεκίνησε και για εμάς, η ιδέα του να βρεθούμε στο Μιλάνο. Περίπου 2,5 ώρες πτήση από την Αθήνα και με εισιτήριο μετ’ επιστροφής που κόστισε μόνο 52 ευρώ! Η τέλεια απόδραση. Την αποκαλώ έτσι, κυρίως, γιατί πέρα από οικονομική, δεν πήρε κάποιο ιδιαίτερο χρόνο προετοιμασίας και οργάνωσης. Ξεκινήσαμε έχοντας οργανώσει σχεδόν μόνο τα απαραίτητα, δηλαδή, μόνο τη διαμονή και τη μετακίνηση και τα υπόλοιπα αφέθηκαν στην θεά τύχη. Τι παραπάνω να θες όταν πας κάπου για 48 ώρες και κυρίως για να συναντήσεις φίλους; Εδώ να αναφέρω, ότι αν κάποιος, επιλέξει να κάνει ένα παρόμοιο ταξίδι, κατα τη γνώμη μου, να επιλέξει έναν προορισμό όπου δεν υπάρχουν πολλά σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος. Συμβουλεύω ακόμη να περπατήσει την όποια πόλη σαν τουρίστας, αλλά την ζήσει σαν ντόπιος! Στην δική μας περίπτωση, σταθήκαμε τυχερές, καθώς λάβαμε inside info για το πως να αξιοποιήσουμε αυτές τις 48 ώρες, για να δούμε τα κυριότερα σημεία της πόλης (σε ευχαριστούμε Angelo που βρέθηκες στο διπλανό μας κάθισμα). Και θα το δείτε παρακάτω τι εννοώ. Μια δεύτερη βασική λοιπόν συμβουλή: μιλήστε με ντόπιους, μην διστάσετε να ζητήσετε πληροφορίες σχετικά με πράγματα που σας προτείνουν να κάνετε στη χώρα τους. Μπορεί να είναι υποκειμενικό το πόσο ωραίο είναι π.χ. ένα μαγαζί αλλά σίγουρα από ντόπιους θα ανακαλύψετε πολλά περισσότερα. Κάπως έτσι συνέβη και στην περίπτωση μας, όπου ο συνεπιβάτης μας στο αεροπλάνο και με τον οποίο πιάσαμε κουβέντα, ζώντας ο ίδιος τα τελευταία χρόνια στο Μιλάνο, μοιράστηκε με προθυμία μαζί μας τα βασικά tips for the trip και όχι μόνο, τα οποία από ότι αποδείχθηκε, φάνηκαν αρκετά χρήσιμα. Μην ντρέπεστε λοιπόν να ρωτάτε, χαμένοι δεν θα βγείτε το μόνο σίγουρο!
Κάποιες πτήσεις από Αθήνα, όπως και η δική μας, αποβιβάζονται στο αεροδρόμιο Μπέργκαμο, η οποία δυστυχώς τις τελευταίες ημέρες έγινε αρκετά διάσημη για άλλους λόγους και όχι για αυτό που πραγματικά είναι. Αυτό λοιπόν που δεν γνωρίζουμε πολλοι, είναι πως πρόκειται για μια Μεσαιωνική πόλη, την οποία υπο κανονικές συνθήκες σου συνιστώ να την επισκεφτείς, μιας και που απέχει οδικώς περίπου 10 λεπτά από το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο και απ’ ότι πληροφορηθήκαμε αξίζει μια βόλτα καθώς είναι αρκετά γραφική. Αυτό είναι κάτι που μπορείς να το παρατηρήσεις στεκούμενος στο αεροδρόμιο και το εντυπωσιακό είναι πως είναι χτισμένη σε επίπεδα. Από το αεροδρόμιο και το Μπέργκαμο, θα βρεθείς σε περίπου 50 λεπτά με 1 ώρα στο κέντρο του Μιλάνου. Η καρδιά του Μιλάνου χτυπά στη πλατεία Duomo,με τον περίφημο ναό της, τον οποία αξίζει όχι μόνο να φωτογραφηθείς απ΄ έξω, αλλά αν έχεις χρόνο να μπεις και και να ανέβεις στην κορυφή του. Ακριβώς δίπλα από την κεντρική πλατεία θα βρεις την στοά με τις πιο επιβλητικές βιτρίνες ίσως σε όλη την Ευρώπη, τη γνωστή Galleria Vittorio Emanuele. Αξίζει να κάνεις μια στάση πίνοντας ένα καφέ είτε μέσα στη στοά (στο ιστορικό καφέ Marchesi) είτε στην είσοδο της στοάς με θεα το Duomo. Από εκεί, σου συνιστώ να κατευθυνθείς προς την άλλη έξοδο της στοάς, η οποία αν την περπατήσεις με κατεύθυνση προς τη περιοχή Brera, θα σε φέρει μπροστά από τη γνωστή “Σκάλα του Μιλάνου” (το αντίγραφο της οποία θα βρεις στη δική μας Σύρο). Δεν καταφέραμε να μπούμε μέσα για να το διαπιστώσουμε αλλά μια φωτογραφία εξωτερικά τη βγάλαμε (όλα και όλα). Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε, όπως ανέφερα, προς τη περιοχή Brera την οποία φυσικά δεν θα γνωρίζαμε χωρίς τη καθοδήγηση που λάβαμε. Εκεί αξίζει να κάνεις στάση για το φαγητό σου. Επίσης, εκεί θεωρώ πως συναντήσαμε τους αυθεντικούς Ιταλούς του Βορρά (έτσι κατάλαβα τουλάχιστον), τη φινέτσα καθώς και γυναίκες ντυμένες με τη τελευταία λέξη της μόδας. Αφού πάρεις δυνάμεις, μπορείς πλέον να συνεχίσεις προχωρώντας προς το “Κάστρο των Σφόρτσα”, το οποίο αποτελεί ένα τεράστιο μεσαιωνικό-αναγεννησιακό φρούριο, με ιστορικά μουσεία και έργα του Ντα Βίντσι και του Μιχαήλ Άγγελου. Παρεμπιπτόντως, τολμήστε να φάτε παγωτό από καντίνα, ακόμη και από εκεί είναι τρομερό! Το κλείσιμο της ημέρας, πρέπει να γίνει στην περιοχή Navigli, η οποία είναι γνωστή για τα δίδυμα κανάλια, τους λιθόστρωτους δρόμους και τα σοκάκια. Προσωπικά, θεωρώ πως αξίζει να βρεθείς εκεί πριν σουρουπώσει, για κάποιο aperitivo (γνωστή συνήθεια των ιταλών κατα το απόγευμα) και να κλείσεις με ένα κοκτέιλ σε κάποιο από τα μαγαζιά που θα βρεις στις όχθες των καναλιών (προτεινόμενο μαγαζί: Ugo). Την επόμενη μέρα αφιερώστε την απλά κάνοντας strolling around, χαζεύοντας και μόνο βιτρίνες μιας και δεν είναι για όλα τα πορτοφόλια αυτές οι βιτρίνες! Αν όμως βρεθείς προς το Μιλάνο, ελπίζω έστω την άνοιξη του 2021, αξίζει απο εκεί να ταξιδέψεις προς τη περιοχή της λίμνης Κόμο. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία, αλλά αυτός είναι ένας λόγος να επιστρέψω όταν όλα επιστρέψουν στην κανονικότητα τους! Τέλος, η πόλη του Μιλάνο βρίσκεται σχετικώς κοντά στις πόλεις Πάρμα, Μπολόνια αλλά και την ρομαντική Βενετία και τις οποίες μπορεί κάποιος να επισκεφτεί συνδυαστικά με τα γρήγορα τρένα που διαθέτουν.
Κλείνοντας αυτό το νοσταλγικό για εμένα κείμενο, αυτό που συνειδητοποίησα με αυτό το ταξίδι, ήταν το πόσο ξεχωριστό μπορεί να γίνει ένα 48ωρο. Προτεραιότητα δεν ήταν το να επισκεφτούμε μουσεία, αλλά να περπατήσουμε τη πόλη με χαλαρούς ρυθμούς, να ατενίσουμε τοπία,να παρατηρήσουμε τους ντόπιους, να φάμε ό,τι ιταλικό υπάρχει μα πάνω απο όλα να δημιουργήσουμε στιγμές!
Ευχή μου λοιπόν, να παραμείνουμε σπίτι μας για να μπορέσουμε ξαναβγούμε ώστε να χαρούμε,υγιείς,με αγαπημένα πρόσωπα, τις ομορφιές της ζωής και τις δυνατές εμπειρίες που μπορεί να προσφέρει η ζωή και φυσικά ένα ταξίδι σε έναν άγνωστο, ανεξερεύνητο, για εμάς τόπο…ακόμη και αν πρόκειται για 48 ώρες!
Arriderci Italia…
Υ.Σ Αφιερωμένο σε όλη εκείνη την παρέα που έκανε αξέχαστο το ταξίδι αυτό, με ενέπνευσε να γράψω μετά από πολύ καιρό και να αισθανθώ δημιουργική μένοντας στο σπίτι!
Εκ βαθέων
Κική
