Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά
Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε όλες τις σκληροπυρηνικές μαμάδες εκεί έξω που τα παιδάκια τους για πολλούς και διάφορους λόγους δεν αγαπούν τον ύπνο!
Ενδείξεις: άλουστο μαλλί, η ενυδατική έχει να σε δει μέρες, ο κύκλος πάλι σε καλημερίζει πρωί πρωί… ποιο πρωί δηλαδή;! Έχεις μπερδέψει το πρωί με το βράδυ. Δεν ξέρεις τί ώρα είναι, τί μέρα και ποιά χρόνια; Ο κόσμος γύρω σου διαλύεται σιγά σιγά (ή και γρήγορα) αλλά εσύ το μόνο που θα ήθελες είναι λίγες ώρες συνεχόμενου καλού, φοιτητικού, τίμιου, ύπνου.
Σε νιώθω; Δεν θα το έλεγα! Γιατί αν το πω, θα πέσει το ταβάνι να με πλακώσει, το ίδιο και οι φίλες μου που ξέρουν τι παιδί έχω. Ναι, είμαι από τι τυχερές που το μωρό τους κοιμάται αρκετά και δεν έχω στερηθεί πολύ ύπνο. Το κορίτσι μου, λοιπόν, δεν ανήκει στην κατηγορία «Νυχτερινός ύπνος; Τί είναι αυτό μαμά; Εγώ θέλω να κοιμάμαι όλη μέρα». Δεν ανήκει και στην άλλη βέβαια. Εκείνη που το μωρό κοιμάται στις 8 και ξυπνάει την άλλη μέρα στις 8. What? Υπάρχει αυτό; Ναι ναι, πίστεψε με, υπάρχει. Υπάρχει και η κατηγορία του «θέλω να παρτάρω όλο το βράδυ και όλη την μέρα». Το κλασικό party animal-μωρό. Παρεπιπτόντως μια καλή ιδέα για επιχείρηση θα ήταν ένα club για μαμάδες. Από τη μια κρεβάτια για τις ταλαιπωρημένες μαμάδες και από την άλλη παιδική χαρά με σφηνάκια-γάλα που θα λειτουργεί από τις 00:00- 07:00. Καλή ιδέα! Το κρατάμε.
Στο θέμα μας όμως. Σε ποια κατηγορία ανήκουμε εμείς; Στην κατηγορία «μέχρι-τώρα-καλά-τα-πηγαίναμε-τώρα-δεν-θέλω-πάνω-από δυο-ώρες-συνεχόμενου-ύπνου-ούτε-πιπίλα». Όχι εντάξει, μια φάση ήταν και περνάει σιγά σιγά. Θέλω να πιστεύω! Αχ αυτά τα δόντια. Μας ταλαιπωρούν. Αρχίζουμε να επανερχόμαστε σιγά σιγά στην προηγούμενη κατάστασή μας και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Υπάρχουν όμως μαμάδες που τα μωράκια τους είναι “party animal” από όταν γεννιούνται μέχρι δεν ξέρω ποτέ… Αυτές είναι οι πραγματικές ηρωίδες. Τις θαυμάζω και τις σέβομαι. Εγώ για λίγες εβδομάδες το έζησα και αναρωτιέμαι αυτές οι έρμες πως τα βγάζουν πέρα;! Όποτε αν δεις γυναίκα με άλουστο μαλλί, μαύρο κύκλο και νεύρα υπέρ του δέοντος, πάνε με τα νερά της για το καλό σου…
Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το ταξίδι με ένα μωρό είναι ένα σαφάρι στην άγρια ζούγκλα. Μπορεί να μην δεις ούτε ένα λιοντάρι και να θαυμάσεις μόνο τα μικρά χαριτωμένα ελεφαντάκια να κυλιούνται στις λάσπες ή μπορεί να δεις λιοντάρια, πάνθηρες, Τζάγκουαρ, κροκόδειλους και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Έσω έτοιμη, λοιπόν, για παν ενδεχόμενο, γιατί εκεί που χαζεύεις τα ελεφαντάκια και σκέφτεσαι αχ τι ωραία, τι γλυκά, τι ήσυχα, ξαφνικά μπορεί να πεταχτεί ένας πάνθηρας μπροστά σου!
Να ‘ναι καλά το Netflix και το Instagram που μας κρατάνε συντροφιά τις άγρυπνες νύχτες του χειμώνα (και της άνοιξης, και του καλοκαιριού και του φθινοπώρου). Και θα μου πεις: καλά αφού δεν κοιμάται το μωρό εσυ βλέπεις νετφλιξ; Όχι προφανώς και τακτοποιεις το μωρό πρώτα και καθώς το θηλάζεις του δίνεις το γάλα του ή απλά το κρατάς αγκαλιά κάπως πρέπει να απασχόλησε για να μη σε πάρει ο ύπνος. Άσε που αν τελικά κοιμηθεί το μωρό υπάρχει περίπτωση να σου έχει φύγει εσένα ο ύπνος και επίσης μπορεί να ξανά ξυπνήσει σε λίγο. Όποτε τι να κανείς;!
Κι όπως λέει πολύ σωστά η φίλη μου η Ελεύθερια: όσο περισσότερο κοιμάσαι τόσο περισσότερο νυσταζεις 😉
Συμπέρασμα; Μην επαναπαύεσαι και μην ευησυχάζεσαι αντίστοιχα, πάνε με τα νερά του και έχε κοντά για καλό και για κακό το νετφλιξ ανοιχτό!
Βαθιά αισιόδοξη
Έλενα
