Γράμμα στον Άγιο Βασίλη!

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

«…αυτά τα Χριστούγεννα θα ήθελα να…να σου πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Φέτος θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για όσα μου έφερες το 2019. Για τις όμορφες στιγμές που έζησα με τους ανθρώπους μου, ακόμα και αν έκανα τα ίδια και τα ίδια. Αυτά τα απλά, τα καθημερινά, τα αυτονόητα είναι που έχουν τη μεγαλύτερη αξία στο τέλος. Νιώθω ευγνώμων, λοιπόν, που τους είχα για ακόμα μια χρονιά κοντά μου. Σε ευχαριστώ για τις αμέτρητες ευκαιρίες που μου έφερες, σε όλους τους τομείς, ακόμα και αν εκείνη τη στιγμή δεν τις εκτίμησα. Ήμουν αρκετά τυχερή και μόνo που μου παρουσιάστηκαν. Σε ευχαριστώ που ήμουν παρούσα σε όλες τις χαρούμενες και σημαντικές στιγμές των ανθρώπων μου, που είδα το γέλιο και  τη χαρά τους, που τους έδωσα χαρά ή βοήθεια. Που βλέπω το χαμόγελο, τα όνειρα, τη χαρά και την αισιοδοξία στο πιο όμορφο παιδικό πρόσωπο. Για τη δύναμη, την αγάπη, την υπομονή, την επίμονη και την ευγνωμοσύνη που νιώθω αυτή τη στιγμή που σου γράφω αυτό το γράμμα.»

Είναι ένα κάπως διαφορετικό γράμμα, δεν νομίζεις;! Μεγάλωσα, νομίζω, για να ζητώ Barbie ή Play Mobil. Τώρα, πλέον, με ενδιαφέρει να έχω ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν κοντά μου, ειδικά τέτοιες μέρες. Πιστεύω πως το χριστουγεννιάτικο πνεύμα είναι είδος υπό εξαφάνιση, πως ζούμε  για τη γαλοπούλα και τα δώρα και μετά μεταμορφωνόμαστε σε Ebenezer Scrooge. Ο οποίος χρειάστηκε να περάσει αρκετά μίζερα Χριστούγεννα, να τον επισκεφτούν 3 φαντάσματα, για να καταλήξει έστω και αργά, να εκτιμήσει το πραγματικό  νόημα των Χριστουγέννων και να γεμίσει επιτέλους η καρδιά του αγάπη, καλοσύνη και ευγνωμοσύνη.

Γιατί τι να το κάνεις το πλούσιο τραπέζι και το φοβερό χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα πολλά δώρα από κάτω, αν δεν έχεις ανθρώπους να τα μοιραστείς και Χριστούγεννα στην καρδιά σου;! Διότι εκεί βρίσκονται τα πραγματικά Χριστούγεννα, στις καρδιές μας!

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν με αγάπη, χαρά και τα χαμογέλα όλων των ανθρώπων που αγαπάτε μαζί σας.

Συνέχισε να προχωράς μπροστά,

Αλεξία

ΥΓ: «Τι είναι Χριστούγεννα; Είναι η τρυφερότητα για το παρελθόν, το κουράγιο για το παρόν και η ελπίδα για το μέλλον» Agnes M. Pharo