Bates Motel
Είσαι Fan του Χίτσκοκ και του Psycho; Τότε αυτή είναι μια σειρά που πρέπει να δεις. Μα που αλλού, στο Netflix. Όταν έμαθα για το prequel του Psycho, με έναν έφηβο Norman Bates που καταλήγει στον ενήλικο χαρακτήρα της σειράς, ενθουσιάστηκα!
Αρχικά όταν ακούς prequel μη νομίζεις ότι θα πάμε πίσω στη δεκαετία του 60’. Όχι! Έχει γίνει μια πολύ έξυπνη μεταφορά στο τώρα. Εννοείται πως το ρετρό στοιχείο έχει παραμείνει τόσο στα αυτοκίνητα όσο και στη διακόσμηση του σπιτιού στα ρούχα , αλλά και στο γνωστό και «σκοτεινό» Motel, ωστόσο παραμένει στη σύγχρονη εποχή. Η σειρά αναλύει τόσο συμπεριφορές και ψυχολογικά προφίλ, καθώς και τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους. Από την πρώτη στιγμή η εντύπωση που σου αφήνει η σχέση μάνας-γιου, είναι ότι δεν πρόκειται για το κλασσικό οιδιπόδειο, αλλά για μια ιδιάζουσα-ομφαλική σχέση. Αν και αρχικά φαίνεται να δεινοπαθεί ο Norman η πορεία θα σε εκπλήξει… Ουσιαστικά καταλαβαίνουμε τους λόγους που δημιούργησαν αυτόν τον cult serial-killer και εννοείται βλέπουμε και την μητέρα του πανταχού παρούσα κυριολεκτικά. Φθάνοντας επιτέλους και στην περιβόητη σκηνή με την κουρτίνα του ντους και το μαχαίρι…
Θα σου πω πως την σειρά δεν την είδα απλά, την ρούφηξα μονορούφι. Bottoms up που λένε. Από τα πρώτα επεισόδια ενθουσιάστηκα, η σειρά με κέρδισε. Καταρχάς όταν συνειδητοποίησα ότι ο νεαρός Norman Bates (Freddie Highmore) ήταν το μικρό γλυκό αγοράκι από το « Ψάχνοντας την Χώρα του Ποτέ», δεν το πίστευα. Κατάφερε να με κάνει να τον αντιπαθήσω από την πρώτη σεζόν. Ναι…μη γελάς, μα αυτό είναι και το ζητούμενο. Είναι ταλέντο και θα το καταλάβεις, ειδικά στη 5η και τελευταία σεζόν .
Τελευταία άφησα τη Norma, τη μοναδική, συγκλονιστική και αγαπημένη μου Vera Farmiga. Για εμένα είναι η βασίλισσα του είδους της.
Καταπληκτική σε έναν ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο. Η Norma δίνει μια άλλη διάσταση στο χαρακτήρα της, τον εξελίσσει το ίδιο ακριβώς και ο Norman. Πρόκειται για μια καλοδουλεμένη σειρά που αξίζει να της αφιερώσεις το χρόνο σου.
Βέβαια δε μπορώ να συνεχίσω άνευ σπόιλερ , οπότε κάπου εδώ θα κλείσω λέγοντας σου, πως βλέποντας τη σειρά θα ανατριχιάσεις, θα
αγωνιάς, θα γελάσεις και ίσως στο τέλος της 4ης σεζόν πάθεις ένα μικρό σοκ (θα καταλάβεις τι εννοώ…). Θα μπορούσα να γράψω πολλές φράσεις κλείνοντας, αλλά αγαπώ αυτή…
« She just goes a little mad sometimes. We all go a little mad sometimes…»
ΥΓ: Ευχαριστώ τη φίλη μου Φωτεινή που μου την πρότεινε εξ αρχής!!
Συνέχισε να προχωράς μπροστά,
Αλεξία
