Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας
Χρόνια πολλά φίλη μου, 8 Μαρτίου σήμερα… γιορτάζεις, γιορτάζουμε. Ελπίζω να σου έφεραν ένα λουλουδάκι σήμερα, ένα σοκολατάκι βρε αδερφέ, έστω… Γνωρίζεις φαντάζομαι ότι η ημέρα αυτή δεν είναι μόνο ένα σοκολατάκι, ένα τέλειο ρομαντικό δείπνο σε ένα ινσταγκραμικό εστιατόριο… όχι … είναι πολλά περισσότερα απ’ αυτό που θέλουν να σου πλασάρουν όλοι όσοι κερδίζουν από την εμπορευματοποίηση αυτής της μέρας, ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
8 Μαρτίου 1857, οι εργάτριες μιας εταιρίας κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη βρίσκουν το θάρρος να ξεσηκωθούν ενάντια στις άθλιες-φαλλοκρατικές συνθήκες εργασίας που επικρατούν. Ζητώντας μόνο τα βασικά, τα αυτονόητα. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1909 στην Νέα Υόρκη πάλι, έγινε η 2η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», που κράτησε 13 εβδομάδες και συμμετείχαν σ΄αυτήν περισσότερες από 20.000 εργάτριες. Γυναίκες ξυλοκοπήθηκαν, σύρθηκαν στα δικαστήρια, αλλά η απεργία διαλύθηκε όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις.
Αν και οι πρώτες εκδηλώσεις γυναικείων αντιδράσεων ενάντια στην καταπίεση που βίωναν διαχρονικά, μπορούμε να πούμε, ότι ξεκίνησαν δειλά κατά την περίοδο του διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης. Με το γνωστό σε όλους μας σύνθημα «ελευθερία- ισότητα- αδελφότητα», ωστόσο οι κορυφαίες κινηματικές στιγμές υπήρξαν στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα.
Και σε ρωτώ το ήξερες; Όχι πες μου το γνώριζες; Είμαστε στις αρχές του 2019 και ακόμα ισότητα δεν υπάρχει, ούτε στα εργασιακά, ούτε στην συνείδηση του κόσμου. Ακόμα και η αντιστροφή των ρόλων σε κάποιες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται με χυδαιότητα, ρατσισμό και σεξισμό και όλα αυτά εν έτη 2019! Ακόμα φέρονται στις γυναίκες σαν να είναι υποδεέστερες ή πολίτες 4ης διαλογής. Σε κάποιες χώρες- για τις οποίες δε θα γίνει λόγος, γιατί αυτό το άρθρο δε θα τελειώσει ποτέ- δεν μπορούν ακόμα να περπατήσουν μόνες τους μόλις σουρουπώσει, να πάνε σχολείο, να επιλέξουν σύζυγο, να πάρουν τα Μ.Μ.Μ ή να απολαύσουν την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας. Είναι πολύ εύκολο και συνάμα αποδεκτό από τους ηγέτες μιας χώρας να αγνοούν την πικρή αλήθεια. Ζούμε σε πατριαρχικές κοινωνίες που ακόμα η γυναίκα αποκαλείται το «αδύναμο φύλο», βιώνουμε ακόμα εργασιακό μεσαίωνα, φοβόμαστε, μένουμε σιωπηλές. Ακόμα η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν ένα καταναλωτικό προϊόν στις διαφημίσεις, που θα αποφέρει σίγουρα κέρδη, σαν ένα «πολυεργαλείο». Συχνά την ακολουθούν προσωνύμια και χυδαιολογίες ή ακόμα αναφέρεται το όνομά της σε άλλου είδους στερεοτυπικές απόψεις πχ. «Μη κάνεις σαν γυναικούλα.»
ΓΥΝΑΙΚΑ…αχ! Η ΓΥΝΑΙΚΑ του 2019 και όλων των υπόλοιπων χρόνων που θα ακολουθήσουν είναι ντυμένη με δύναμη και αξιοπρέπεια και γελάει χωρίς φόβο για το μέλλον. Λένε πως αν μορφώσεις έναν άντρα, θα έχεις έναν μορφωμένο άντρα, αν όμως μορφώσεις μία γυναίκα…μορφώνεις μια ολόκληρη γενιά! Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη μέρα έκτος από το να την περάσουμε ευχάριστα, συζητώντας για τη σημαντικότητά της, ας χρησιμοποιήσουμε την δύναμη που μας δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιρροή μας για να εμπνεύσουμε τις επόμενες γενιές αντρών, ώστε να τιμούν και να σέβονται τις γυναίκες.
Cheers λοιπόν, στις δυνατές γυναίκες. Μακάρι να τις γνωρίσουμε, μακάρι να είμαστε αυτές… μακάρι να τις μεγαλώσουμε!
Υ.Γ. “Είμαι σημαντική. Είμαι το ίδιο σημαντική. Όχι “αν”, όχι “εφόσον”. Είμαι σημαντική. Τελεία.”
Chimamanda Adichie
Συνέχισε να προχωράς μπροστά,
Αλεξία.
