Άλλη η ματιά η δική μου και άλλη η ματιά του κόσμου…
Η ζωή όπως πάντα την ονειρευόμουν!
Άπιαστο όνειρο λένε… δεν πρόκειται να συμβεί, ακούς… μην ελπίζεις… αρκέσου σ’ αυτά που έχεις… απλά να σ’ αγαπάει… μην ψάχνεις παραπάνω… τα χρόνια περνούν… κάνε ένα παιδάκι… θα μείνεις μόνη… μπλα μπλα μπλα…
Για σταθείτε ένα λεπτό! Τι γίνεται εδώ;
Οι φίλοι σ’ αγαπούν, η οικογένεια σε στηρίζει όλη σου τη ζωή, αλλά με ένα περίεργο τρόπο επεμβαίνουν στη ζωή σου… για το καλό σου! Εδώ είναι που πρέπει να θέτεις τα όρια σου. Η ζωή είναι δική σου. Με τις επιλογές σου, τα λάθη σου, τις επιτυχίες σου, τις καλές μέρες, αλλά και τις άσχημες. Έχουν κι αυτές την ομορφιά τους. Εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τι θέλεις απ’ τη ζωή και ότι μπορείς να το πετύχεις. Πιάσε το όνειρο, φέρτο στα μέτρα σου και ζήστο! Έτσι απλά…
Μια μέρα ξύπνησα και είπα ΤΕΛΟΣ- ΩΣ ΕΔΩ!
Τότε ήταν που είδα καθαρά. Η ζωή μας είναι απλή όμορφη και μόνο όταν είναι γεμάτη αγάπη, μπορούμε να πορευτούμε σωστά… Τότε είδα καθαρά πόσο τέλειος, για μένα, είναι ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου. Πόσο μ’ αγαπάει γι’ αυτό ακριβώς που είμαι. Είδα ότι τόσα χρόνια μαζί, δεν προσπάθησε ποτέ να αλλάξει κάτι σε μένα. Αντιθέτως, πάντα μου τόνιζε πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και όταν νευριάζω, πόσο του αρέσει ο τρόπος που καθαρίζω τα μήλα, το πώς γελάω όταν με γαργαλάει, τα φαγητά μου, τα μαλλιά μου, ότι ακόμη και αν μια μέρα βγω έξω με σακί θα είμαι κούκλα.
Τότε τον ερωτεύτηκα, μετά από τόσα χρόνια σχέσης.
Μαλώνουμε, αλλά ποτέ δεν κρατάμε μούτρα. Έχει έναν μαγικό τρόπο να τα κάνει όλα να δείχνουν ασήμαντα και απλά, μπροστά σ’ αυτά που έχουμε χτίσει μαζί. Πάντα μου θυμίζει ποια είμαι και ποτέ δεν ξεχνώ ποιος είναι αυτός! Πολύ σημαντικό! Είδα καθαρά ότι αυτός είναι ο ΕΝΑΣ! Θέλει “δουλειά” να οργανώσεις τα “μέσα” σου, όταν όμως το κάνεις, τότε θα δεις! Όχι με τα μάτια, αλλά με την ψυχή… και όλα θα γίνουν εύκολα! Πίστεψε σε σένα και την εσωτερική σου δύναμη.
Με το γράψιμο νιώθω σαν να γίνομαι η ψυχοθεραπεύτρια που χρειάζομαι μερικές φορές. Ανοίγεσαι, σκέφτεσαι, γράφεις, αναλύεις, ονειρεύεσαι χωρίς όρια και φτάνεις σε ένα σημείο να γράφεις αυτά που θέλεις να ακούσεις. Θεραπεύεται η ψυχή με το γράψιμο. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν όλοι, όπως επίσης υπάρχουν και άτομα που δεν το κατανοούν. Αυτοί όμως που μπορούν… που μπορούν να αφήσουν το μελάνι να ρέει σαν χείμαρρος πάνω στο χαρτί, έχουν μια αρετή, ένα είδος θεϊκής ιδιότητας. Το γράψιμο είναι μία από τις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης, όπως και η ανάγνωση. Αυτή πιστεύω ότι είναι η χάρη αυτού του blog, που έχω την τιμή να συμμετέχω. Κάνουμε αυτό που αγαπάμε και το κάνουμε καλά.
Καλώς σας βρήκα.
Keep writting,
Σοφία.
