Ταξίδι : Ανάγκη ή πράξη μίμησης;

Πλησιάζει η πιο ωραία γιορτή του χρόνου. Λαμπάκια, στολισμοί, λάμψη και ανυπομονησία για τα Χριστούγεννα κατακλύζουν τις ψυχές μας. Σε αυτό το κλίμα οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ήδη κανονίσει τις μικρές μας αποδράσεις με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και ετοιμαζόμαστε για εμπειρίες πρωτόγνωρες.

Από την άλλη όμως, δικαίως θα μου πεις, ότι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και αν είναι με κρύο, ζέστη, αεράκι ή χιονιά πάντοτε προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να ανασάνουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να αντικρίσουμε κάτι νέο. Πάντα όμως το είχα απορία : είναι τα ταξίδια όντως ανάγκη ή επηρεαζόμαστε από τις εξιδανικευμένες εικόνες που βλέπουμε στην οθόνη μας, ενώ απολαμβάνουμε την ζεστασιά του καναπέ μας;

Αν με ρωτήσεις θα σου απαντήσω ειλικρινά : βεβαίως και διακατέχομαι από ένα τόσο δα μικροσκοπικό συναίσθημα ζήλιας κάθε φορά που σκρολάρω στο πολυαγαπημένο ίνσταγκραμ και αντικρίζω πελώριους κοκοφοίνικες, κοκτέιλ σε πισίνες με θέα που κόβουν την ανάσα, εικόνες που φέρνουν σε ”οργασμό” το ανθρώπινο μάτι και πολυτέλειες που νόμιζα ότι μόνο στις ταινίες υπάρχουν. Δραπετεύω όμως σύντομα από το παράλληλο σύμπαν και μεταφέρω το αθώο μυαλουδάκι μου στο παρόν, για να προσγειωθώ απότομα και να συνειδητοποιήσω ότι δυστυχώς το ταμείο είναι μείον! Δύο επιλογές έχω : να καταφύγω στην κατάθλιψη και στη γκρίνια ή να προσπαθήσω να ψάξω προορισμούς με το budget που διαθέτω. Επειδή στη ζωή δεν πρέπει να τα παρατάμε, εννοείται πως το πληκτρολόγιο και οι μηχανές αναζήτησης παίρνουν φωτιά και ξεκινώ την έρευνα προς αναζήτηση του ιδανικού ταξιδιού.

Για μένα ο σχεδιασμός ενός ταξιδιού αποτελεί μια μικρή ιεροτελεστία. Αρχικά, είναι η εύρεση της κατάλληλης στιγμής , το λεγόμενο timing που λέμε στην αγγλιστί. Είναι η στιγμή που θα τολμήσω να βγω από το comfort zone μου, έτοιμη για εξερευνήσεις και περιπέτειες σε μεν οικονομικά, αλλά πανέμορφα μέρη του πλανήτη. Στη συνέχεια, αφού βρω τον προορισμό μου προκαλείται ένας εσωτερικός πόλεμος μέσα μου. ”Τι θα κάνω εκεί;”, ”Πώς θα μετακινούμαι;”, ”Θα μπορέσω να συνεννοηθώ ;”.

Τελικά αυτό που υπερνικάει είναι ο διακαής πόθος για να ανακαλύψω από μόνη μου τα μυστήρια του τόπου. Δεν χωρά αμφιβολία όταν αυτό που πρόκειται να ζήσω θα με γεμίσει ολοκληρωτικά .

Γιατί αυτό κάνουν τα ταξίδια : δίνουν την αίσθηση της πληρότητας και της απόλυτης ευτυχίας. Οπότε το τολμώ δίχως δισταγμό.

Πού θέλω να καταλήξω; Τελικά αυτό που μετράει είναι να κάνουμε πράγματα, επειδή εμείς οι ίδιοι νιώθουμε την ανάγκη να τα κάνουμε και όχι επειδή μας τα επιβάλλουν συγκεκριμένα πρότυπα, τα οποία ενίοτε ρίχνουν την αυτοπεποίθησή μας σε επίπεδα πολικών θερμοκρασιών. Ας απομακρυνθούμε από τις μικρότητες λοιπόν, γιατί οφείλουμε στον εαυτό μας να ζήσουμε όπως ακριβώς εμείς θέλουμε.

Για παράδειγμα, αν ποτέ νιώσεις ανεπαρκής βλέποντας μια φωτογραφία που έχουν ποστάρει γνωστοί/φίλοι σου, όντας αραχτοί σε ένα ειδυλλιακό μέρος και οπωσδήποτε θες να κάνεις το ίδιο, σε προτρέπω να μην το κάνεις. Γιατί? Η απάντηση είναι πολύ απλή. Πίστεψέ με αν δεν το σχεδιάσεις από πριν, αν δεν σταθμίσεις όλα τα υπέρ και τα κατά, αν το κάνεις τελείως αυθόρμητα και εν βρασμώ ψυχής το πιθανότερο θα είναι να σου πάει κάτι στραβά. Budget, κατάλληλο timing, σωστός σχεδιασμός και πάνω απ ‘όλα η δική σου θέληση. Αυτά είναι τα συστατικά για μια επιτυχημένη απόδραση χωρίς παρατράγουδα. Αλλά για καλό και για κακό ένα fingers crossed επιβάλλεται…

Ας εξομολογηθώ, όμως και κάτι ακόμα : λατρεύω τη δύναμη των ομοιοκατάληκτων στίχων και τη βουβή έντασή τους, γι’ αυτό και προτιμώ να εκφράζω συναισθήματα μέσω αυτών. Εκεί δεν υπάρχουν όρια. Ούτε γλωσσικά ούτε συναισθηματικά. Ο στίχος δεν επιδέχεται διόρθωση, γιατί πηγάζει από αγνά συναισθήματα. Σαν να ”λικνίζονται” οι λέξεις μπροστά μου άτακτα και πιέζουν το μυαλό μου να τις τοποθετήσει σε μια λογική σειρά. Σιωπή τώρα, θα μιλήσει το συναίσθημα :

“….

Ταξίδια σε τόπους ονειρικούς επιθυμώ.

Ανέμελες στιγμές με τον χρόνο οδηγό.

Απαλλαγμένες από κάθε είδους δισταγμό,

μακριά από μιζέρια, στενοχώρια και θυμό.

Λένε ότι τα ταξίδια γαληνεύουν την ψυχή.

Το μυαλό γεμάτο εικόνες, έτοιμο να ”εκραγεί”.

Η καρδιά με περίσσεια λαχτάρα αδημονεί,

προσεύχεται τη νύχτα σ’ άλλον τόπο να βρεθεί….”

Υ.Γ. : Όποτε νιώθεις ανεπαρκής ή όχι αρκετά καλή/ός να θυμάσαι πως με κάποιον τρόπο το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ σου για να σου χαρίσει το μεγαλύτερο χαμόγελο. Γιατί το αξίζεις.

Αιώνια ονειροπόλα,

Δήμητρα.