Εσύ γιατί ταξιδεύεις;

Κυριακή πρωί και το τρέξιμο της εβδομάδας με αναγκάζει να ψαχουλέψω τώρα στο συρτάρι με τα έγγραφα και τα προσωπικά αντικείμενα για να τελειώσω εκκρεμμότητες. Τα βλέπω, είναι και τα δύο εκεί, το μπορντό τους χρώμα και οι φθαρμένες τους σελίδες φέρνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Τα έχω συνδέσει με τόσο όμορφες αναμνήσεις που ακόμα κι όταν λήξουν δε θα θέλω να τα αποχωριστώ. Φυσικά αναφέρομαι στα διαβατήριά μας, τους πιο πιστούς συνταξιδιώτες μας, που πιάνουν θέση πρώτοι-πρώτοι στην πιο „ασφαλή“ θήκη των αποσκευών. Τα παίρνω στα χέρια και πάμε στην κουζίνα, βάζω τσάι στην αγαπημένη μου κούπα – αν ήμουν λίγο πιο τρελή θα έβαζα και σ’αυτά λίγο, αφού έχουν τόσα να μας διηγηθούν – κι αρχίζω να ξεφυλλίζω τις σελίδες τους.

Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι συνειρμοί για το κάθε ταξίδι. Ταξίδια κοντινά, μακρινά, της τελευταίας στιγμής, οικονομικά, οδικά, με αναποδιές, με κούραση, με άγχος, με απρόοπτα, μα όλα με γέλια κι αγάπη. Αυτό που παρατηρώ είναι πόσο έχω αλλάξει εγώ τα τελευταία πέντε χρόνια που έχω τον μπορντό μου φίλο. Στις πρώτες σελίδες βρίσκονται εκείνα τα ταξίδια που φρόντιζα να αποδείξω πόσο οργανωτική είμαι. Ανταγωνιζόμουν γνωστό πρακτορείο της πόλης για το πιο γεμάτο και δημιουργικό πρόγραμμα, έψαχνα στους χάρτες και οργάνωνα με βάση την τοποθεσία τη σειρά που θα επισκεφτούμε το καθετί, μάθαινα απ’έξω τις στάσεις του μετρό, έκανα τρεις μήνες πριν αίτηση για συνάλλαγμα στην τράπεζα, αγόραζα βιβλία και ταξιδιωτικούς οδηγούς και πολλά πολλά άλλα. Στα τελευταία ταξίδια βλέπω μία εκδοχή του εαυτού μου πιο χαλαρή. Θυμάμαι ταξίδια που κλείστηκαν 10 ώρες πριν την αναχώρηση, εμένα να τρέχω δέκα λεπτά πριν κλείσουν τα μαγαζιά να αγοράσω αντηλιακά, θυμάμαι να ενημερώνω στα γρήγορα την οικογένειά μου, να ετοιμάζω βαλίτσα παραμονή του ταξιδιού. Παρ΄όλα αυτά όμως να φοβάμαι και λίγο μήπως κάτι πάει στραβά „Καλά τι πάμε να κάνουμε χωρίς πρόγραμμα;“. Γιατί ναι, μην αναρωτιέσαι, η ίδια ήμουν δεν είχα πάθει μετάλλαξη.

Έχοντας δοκιμάσει λοιπόν και τις δύο κατηγορίες σου λέω πως αν ανήκεις στην πρώτη είσαι μάλλον γυναίκα ενώ αν ανήκεις στη δεύτερη είσαι μάλλον άντρας. Όχι, πλάκα κάνω. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η εμπειρία ήταν ακριβώς η ίδια. Το αν θα έχεις οργανώσει από πριν ολόκληρα τα εικοσιτετράωρα της παραμονής σου στον ξένο τόπο είναι δικό σου θέμα. Ίσως σε κάνει να νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια, ίσως λες “μα θα κάνω τόσα έξοδα και δε θα εκμεταλλευτώ όλο μου το χρόνο;”, “κι αν γυρίσω και συνειδητοποιήσω ότι ξέχασα να δω κάτι;”, “κι αν δεν προλάβω να πάω σε εκείνο το μουσείο;”.Κάπου εδώ είναι που πρέπει να χαλαρώσεις και να προσθέσεις στη βαλίτσα σου μπόλικη υπομονή γιατί αναποδιές θα συμβούν κι αν αρχίσω να σου γράφω τι μας έχει συμβεί δε θα με αφήσουν να ξαναγράψω σε αυτό εδώ το μπλογκ. Και στην τελική μη σκας και το τουριστικό που λέγαμε θα αλλάξει το πρόγραμμά του και δε θα σε πάει σε όλα τα αξιοθέατα που διαφημίζει στο φυλλάδιο. Κι αν πω να συγκρίνω τα ταξίδια λεπτομερούς προετοιμασίας μ’αυτά της ανεμελιάς, άκρη δε θα βγάλω, ισοπαλία και στις αναποδιές και στην καλοπέραση και τις όμορφες αναμνήσεις.

Και τότε λοιπόν πού οφείλεται η επιτυχία ενός ταξιδιού; Γιατί το συναίσθημα είναι πάντα για όλα τα είδη ταξιδιωτών εξίσου συναρπαστικό; Και εν τέλη γιατί ταξιδεύουμε; Ψάξε να βρεις το νόημα του δικού σου ταξιδιού στα απλά πράγματα που παρατηρείς και τυπώνεις στο υποσυνείδητό σου. Στο τέλος δε θα σου μείνουν μόνο φωτογραφίες, εισιτήρια μουσείων και μετρό, αναμνηστικά και μια βαλίτσα δώρα. Θα σου μείνουν γεύσεις και αρώματα που πρωτοσυνάντησες εκεί. Θα σου μείνει η μουσική των πλανόδιων μουσικών, η συμπεριφορά των οδηγών, η διαφορετική τους καλημέρα. Κι αν επιμένεις να είσαι ο τύπος του ταξιδιώτη “με πρόγραμμα”, αφιέρωσε μισή μέρα από το ταξίδι σου για να περπατήσεις σε μία γειτονιά, να παρατηρήσεις τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα και γενικά όλα αυτά που κάνουν τον τόπο ξεχωριστό. Ίσως παρατηρήσεις επίσης ότι άλλη ώρα δύει και ανατέλλει ο ήλιος στην κάθε χώρα, ότι άλλο άρωμα έχει ο αέρας λόγω της διαφορετικής βλάστησης και ότι άλλον ήχο έχει το κύμα του κάθε ωκεανού.

Όλα αυτά είναι που θα γεμίσουν το άλμπουμ αναμνήσεων της ψυχής σου και θα σε κάνουν να νιώθεις εθισμένος στην εξερεύνηση νέων τόπων. Γιατί ναι, ισχύει. Οι καλύτερες ιστορίες γράφονται στις σελίδες των διαβατηρίων. Και τώρα που η κούπα μου άδειασε από τσάι και η καρδιά μου γέμισε από ανυπομονησία, μέσα μου κάτι ρωτάει “μα καλά που είναι επιτέλους αυτό το λάπτοπ να κλείσω το επόμενο ταξίδι;”

Με επιμονή, ελπίδα και αγάπη,

Χρύσα.